Bir kac konu paylaşmıştım burda hatırlayanlar bilir beni. Nişanlımla ayrılmanın eşiğindeydik. Ertelemek istiyorlardı duğunu virus bahanesiyle. Nişanlım dul gibi mi evlencez diyip baskı kuruyordu bana. İki sene atandığın şehirde gorev yap sonra yanıma alayım seni diyordu. Cok baskı yaptı bu konuda. Ailem izin vermedi ben de istemedim. En son tamam dedi yanına geleceğim orda yaşayalım dedi babamı aradı ozur diledi . Duğun davetli listesini bile hazırlamıştım iki gun once. Dun aradı ben oraya gelmem gelirsem burnundan getiririm dedi yine. Psikolojik olarak cok zarar gordum bir oyle bir boyle konuşuyor. Beni hayallerimle akıttığım gozyaşlarımla arkasında bıraktı. Babam aradı niyetini oğrenmek icin. Ağladı telefonda, psikolojik sorunlarım var ben sevgi gormedim nişanı atınca da hastaneye gideceğim gibi laflar soyledi. Beni hala sevdiğini soyluyor. Sen sabırlı olamadın iki sene bekleyemedin beni diyor. Yanıma gelmesine engel yokken uc sene benimle farklı bir şehirde kalmamak icin nişanın bozulmasına goz yuman biri benim sabırlı olmadığı soyleyip beni sucluyor. Cok mutsuzum kızlar. Nişandan sonra hic yuzum gulmedi. Ailesi cok doldurdu. Beni ailesine kotulemiş hep. O da neden biliyor musunuz? Nişanlıyken benden habersiz iki seneliğine kredi cekip araba aldı bana sormadan. Ben de sinirlendiğim icin madem benim parama guvenerek cektin evi sen gecindireceksin dediğim icin. Bana diyor ki sen bana para vermeyeceksen neden seninle evleniyorum o zaman ev hanımıyla evlenirdim. Şimdi babam Nişan bohcalarını takılarını goturup bu işi bitirmeye gitti. İcimi dokmek istedim buraya