Merhaba arkadaşlar. Şuanki sıkıntım başlıkta yazan konu evet ama herşeye en başından başlayacağım ki psikolojimi anlayabilesiniz. Ben cok iyi eğitim ve kariyer sahibi anne babanın en buyuk cocuğuyum. Kendim de hep başarılı bir cocuktm ortaokulu 2. likle bitirdim ve bisiklet hediye ettiklerinde ailemin haberi oldu. Cok yoğunlardı ama mutluyduk istanbulda guzel bir hayatımz vardı. Yurtdşı seyahatleri imkanlar hep rahattık ama annemle hic anlaşamazdk beni sevmediğini duşunurdm. Babamsa gozumun icine bakardı. Oyle ki en ozel şeylerimle bile kızmadan bıkmadan ilgilenir hep yumuşak davranırdı. Ama annem tam tersiydi korkardm ondan. Ne olduysa lisede oldu, cok iyi bir lise kazanmştm ama ben tam bir asi genc oldum. Dersleri astım surekli arkadaşlarımlaydm vs. Annemin baskısı ve hakaret icerikli konuşmalrı beni daha da cok itti. Ve gel zaman git zaman iyice koptm onlardan, ben koptukca baskılar arttı. Artk ortaokuldaki her acıdan mukemmel cocuk değildm onlar icin. Gerci annem o zaman da kıymetimi bilmiyordu. Lise bitti ben başarısız oldgm icn ortalama bir puan yaptım ve babam da beni amerikada bir universiteye kaydettirdi. Hayalimdi orada okumak. Gittim ama onlara maddi olarak minnet duymak istemediğim icin pişman oldum kısa bi sire sonra geri dondum. Tekrar hazırlandm ve biz bu sure icinde kucuk bir orta karadeniz şehrinde yaşayan anneannemin yanına taşındk yalnız olduğu icin. Babam ve annem işlerini oraya taşıdılar. Ve maddi durumları daha da iyiye gitti. Ben guzel bir puan yaptm ama babam hukuk okumamı istiyordu ama devlet hukuklarına puanım tutmuyordu. Onları cok uzduğum icin hayır diyemedm burada yazmadm ama erkekler ile ilgli cok hayal kırıklığı yaşattm onlara. Ozellikle de babama. Hukuk okumak istemedm bormal bir devlet uniye gidip kendi halime bakmak istedm ama korktm. Babam kendn ettin kendn buldun demesin diye onu dinlemek zorunda kaldım ve ozel bir universitede hukuk okudum. İstanbula da geri donememiş oldum. Ama onlardan ayrı bir şehre gittim. Cok mutsuzdum onların rızasınınkazanamamış olmak beni yoruyordu. Annemin kapanma baskıları başlamıştı bak şu kapanmış aaa bu da kapanmş anneleri ne şanslı diye diye beni mahvetti. Ben ki her tatilde soluğu onların yanında alıuordum evime bağlıydm derslerimde başarılıydm ama yine yaranamadım. Sonra babam bana bir araba aldı ojuduğum şehirde toplu taşıma cok kotuydu ve kampus kaldığım yere cok uzaktı. Ben niyeyse bnun altında cok ezildim. Halbuki onun durumu cok musaitti. Ve kendmi daha kotu hissetmeye başladım. Onlar bana neler yapıyor ben haketmiyorm diye. Sonra biriyle tanıştm benden 7-8 yaş buyuk. Ve tam ailem icin ideal damat adayıydı. Dinini guzel yaşamk icin amerikada yaşarken buraya gelmş falan. Oralar cok uzun hikaye. Herşeyden onemlisi dunyanın en iyi en merhametli insanıydı. Anneme anlattm. Cok mutlu oldu. O da babama soylemiş. E zaten karşımdaki insan da evlenmek istiyordu. Tamam dedik evlenelim. Annem bu sefer once tesettur sonra nişan demeye başladı. Cıldırmak istiyordum ama dunyada en son kapanacak insan benim dedim ona. Universite 3. sınıftaydm bu arada. Velhasıl bi sufe sonra erkek arladaşm benden ayrlmak istedi. Annem de sen kapalı değilsn ondan ayrldı senden bak gor kapandıktan sonra nasıl donecek sana dedi. Zaten hayat bitmş benim icin, kızamadm belki de haklıdır dedm adam din uğruna ne fırsatlar tepmş. Velhasıl biz barıştk. Soyledm ona, kapanmamı iste rmisin diye? Senin kararın ben ne diyebilirim ki dedi. Ama annem benii oyle bi işledi ki. Yine ayrılacak senden yine bırakacak kapanmadığın surece mutlu olamayacaksn diye diye mahvetti beni. Ben de oyle korkuyorum ki onu kaybetmekten. Hani yapmamış olmaym pişmanlık kalmasn icimde diye lanet olsun diyerek cat diye kapandm. Ailemin yanında değil okudğm şehirdeysm iki gğn sonra gidexektm ailemin yanına. Cktm erkek arkadaşımn karşısına. Şok oldu once bi yadırgadı. Sonra bana teşekkur etti, bendeki bir eksikliği gordum sayende, yanımda kapalı biri hc olmamştı yeni bir adım attm dedi. Ben mutlu oldm tabi ama icim icimi yiyo o gexe hc uyumadım. Annesi falan da gordu arkadaşlarm hepsi gordu acamıyorum. Olmek istedim cok kotuydum ama erkek arkadaşımın karşısında boyle kotu bir duruma duşmemek icin acamadım başımı. Eve gittim.... annemin o sevinclerini gordukce ağlamak istedim yıkıldım. Babao sadece hayırlı olsun guzel olmş dedi. Neyse boyle kapandm işte. Sonra biz evlendk. Ben hala kapakıym ama cok pişmanım. Eşim acaip yakışıklı her goren bi daha bakıyor. Ben de cok guzelim gercekten. Ama kapandıktan sonra ozguvenim sıfır oldu herkes cok beğendi giyim tarzımı vs ama ben beğenemedm kendmi hep ağladım aynaya bakıp. Evlendk kayınvalide ile oturdum kayınpeder yok. Anlaşamadık taşınmak istedim. Eşim uzağa gitmek istemedi yakın cevre se hep mustakil kiralar karşılayabileceğimz gibi değil. Eşim cok iyi kazanmıyor o donem mesleğin başında, ben de son sınıf bitirmek uzereyim. Babam ben vwririm kiranızı dedi. Sonra vazgecti ev alaym dize dedi. Kadından kacmak uğruna minneti falan duşunmedim kabul ettim. Babam mustakil bir ev aldı bize. Kayınpeder yaşıyor ve aşırı zengin ama eşimle cok iyi değiller. Ve evde tadilat gerekti. Ev masrafı kadar da tadilat yaptırdı babam.. fayansından duvar kağıdına klimasına en pahalısını en iyisini sectirdi bana ic mimar tutup.. biz oturdk bu eve. Ve ruya gibi bi evim oldu. Ama bi sure sonra minnet başladı yşne bende. Ve arabamı da değiştirdi bu arada. İcim icimi yiyo tamam babamın durumu iyi ama haketmedm keşke istemeseydm diye diye kendmi yedim bitirdim. Ve bu zaman icinde hep aclmak istiyordum. Sonra bebeğimiz oldu. Be bendeki aclma hissi tavan yaptı artk. Eşimle konştm senin kararın ben istemem ama sen nasıl mutlu olacaksan oyle yap dedi. Şok oldum istemeyeceğini duşnduğum icin soyleyemiyordum. Mutlu mutlu babama anneme soyledim. İşte o an bitti her şey... babam ben sana bir an olsn kapan demedm eğer boyle bişey yaparsan yuzune bakmam dedi. Ben ağlaya ağlaya mahvoldm 1 hafta boyunca. 1 yıl sonra tekrar denedim. Yine aynı tepkiyi aldım benle 4-5 ay konşmadı bile. Goruştuğumz zamanlarda bonemden biraz sacm ckmş olsa bile goruşmeyi zehir etti bana surekli anlamam icin gozlerini sacıma dikti rahatsz olmam icin.. cocuğum 2 yaşına geldi dayanamadım yine soyledm artk yapamıyorjm diye. Evine uğramam beni yıkarsın yapma ne olur dedi. Ama ben hayata kustm artk nefret ettm şaldan da şal takanlardan da. O gun tekrar konuştum. Onlarda kalıyordum. Ya sen beni uzme artk hayatın boyunca uzdun zaten kalbimde rahatsızlık var soyletme insana bnu illa mecbur musun beni uzmeye dedi. Annem de işte biz sana ev verdk araba verdk mutlu ol diye hala olmuyorsun minvalinde bi konşma yaptı. Bu arada ben de okul bittikten 1.5 yıl sonra cok iyi bir meslek sahibi oldum guzel puanlarla guzel bir yere atandım hukukcu olarak. Ailem hep bnu isterdi. Velhasıl babamın kalp damarlarından birinde takip edilmesi gereken ve ilerlerse baya ciddi olumlu vakalara yok acan bir hastalık oldgnu oğrendim. Uzmek istemiyorm kesnlkle ama hala acılmak istiyorm eşim artk acıl yapacak birşey yok diyor ama babam hem uzulur hem benle eskksi gibi assslaaaaa olmaz biliyorum. Cooook uzun oldu biliyorm ama durumumu icimi iyice anlayın benim yerimde hissedebilin diye herşeyi yazdım. Babama maddi minnetim cok fazla. Keza anneme de oyle. Ne olur yardım edin ya siz olsanız ne yapardınjz?