Gecen sene ilişkim vardı. Bu cocuk gecmişte cok kişiyle birlikte olmuş biri. Ancak bana ciddiyetle yaklaştı. Asla da cinsellik konuşmadı. Annemle yaşiyorum yillardır. Annem bu sıralarda bana "Senin ayrılmanı bekliyorum sonunu bekliyorum." dedi. Bana hediye aldığında annem bana nefretle bakardı. Sonra birtakım sebeplerden ayrılmak istedi cocuk. Annem beni o kadar doldurmuştu ki cok buyuk tepkiler gosterdim. Bana dedi ki annem "Eğer cinsellik yaşasaydın seni bırakmazdı, cinsel yonden bir erkeği mutlu edemiyorsun. Bu cocuk hareketli bir tip. Senin gibisiyle yapamaz deyip kahkahalar atti." Beni teselli edeceğine aşağıladı. Babamdan boşandıktan sonra birkac erkek arkadaşı oldu. Hep ben onlar hakkında konuşmalarını dinledim. 60 yaşında ve 10 senedir boyle. Erkek arkadaşlarıyla yanyana sarmaş dolaş fotolarını bana gosteriyordu. Cevrem tarafından begenilen biriyimdir. Senin yerine olsam erkekleri sıraya dizerim diyor. Okudum mesleğim var ama aşağıliyor beni. Senden hicbir sey olmaz diyor bana. Eve erkek alan bir okul arkadaşım vardi mesela onu cok severdi.. Iliskiler konusunda hep beni aşağılıyor, artık kimsenin beni sevmeyecegini duşunuyorum. Değersiz hissediyorum. Namuslu olmak bir annenin gozunde neden kotu : ( Okumuş olmak, sınırları olmak neden kotu : ( Ne zaman ayrılık yaşasam guluyor bana Annem normal mi : ( Ben ne yapsam kendimi kacıp kurtarsam mı artık?