Merhaba kızlar,

Dertlerimle başbaşa bir gunden selamlar herkese. Cok yaşlandım kızlar valla son 2-3 yıldır.. coktum resmen ya..

Haftasonu eşimin kuzenin nikahı vardı (Yasak sonrası saate denk geldiği icin iptal olmadı)... Normalde akraba ilişkileri olan insanlar değiliz. Ancak kvalidemin 2 hafta kadar suren ısrarları nedeniyle eşimle tartışarakta olsa nikaha gitme kararı aldık.

Şart koştum kimseyle temas etmem, salonda en arkada tek otururum. Uzaktan tebrik eder kacarım diye.

Ayrıca takı takamadığımız icinde cok durmak istemedim, insan ne olursa olsun bu durumda bi ayrı utanıyor. Ama kayınvalidem ceyrek takacaktı oyle soylemişti.

Velhasıl nikaha gittik. Nikah kıyıldı ben tebrik edip kacma telaşındayım. Fırsat kolluyorum. Takı icin canta actılar, İnsanlar cantaya takılarını atıyor. En arkada biz bu işin bitmesini bekliyoruz. Kayınvalidem takı toplanan yerden gayet gur sesle (maske bile sesi kesemedi duşunun) 'kalori eşini de al gel, niye orda bekliyorsunuz, takınızla vedalaşında verin sizde artık hadi' dedi gulerek. Eşime baktım kıpkırmızı oldum. Takamadığımızı ona soylemiştik. Biliyordu. Zaten 30 kişi kadarız. 'Biz onu ayrıca hallettik anne sen sıkıntı etme' diyebildim o an sadece. Susar sandım uzattı. 'Nerede hallettiniz e ben gormedim?' demez mi.. Cevap vermedim, eşim de annesine hic ses etmedi.

Sonra takı muhabbeti bitince ben uzaktan insanları tebrik edip cıktım. Eşime de gidiyoruz diye işaret ettim.

Nikaha giden başka bir arkadaşının arabasıyla gitmiştik nikaha. Onları beklemek istedi eşim. 2 otobus eve gitmeyelim cok kalabalık oluyor dedi. Bende annenden daha virusu yoktur dedim o sinirle, cebimde de param yoktu. o arabayla uzun olan yolu yurumeye kalktım tabi. Oğlum da var bu arada yanımda onun yurumesi imkansız biliyorum ama cok can sıkıcı bir haldeydim kacmak istedim.

Bi 40 dakika kadar sonra eşim aramaya başladı. En sonunda actım, arabasıyla gittiğimiz arkadaşının da nikahta işi bitmiş nerdeysen soyle alalım eve gecelim dedi. Oğlum da yoruldum diye ağlayınca dayanamadım tabi. Soyledim geldiler, hic konuşmadan eve geldik sonra evde girdik birbirimize.

Annesine virus demişim, nasıl dermişim. 'E virus işte, en ala virus senin annen' dedim. 'Bi lokma yemeği evlendiğimizden beri bana cok gorduğu yetmedi bi de insanların icin de bizi rezil etti' dedim. 'Bi faydası yok bize bari zararı da olmasın' dedim. O zaman senin ailen cok mu iyi demeye başladı. 'Gecekonduda yaşıyorlar, madem rezil oldun benim annem yuzunden, git onlarla gecekondu hayatı sur ya da soyle babana bize kendi gibi gecekondudan bi ev bulsun oraya yerleşelim annemin olduğu yerden uzak durursun' dedi. Ama bunlar tamamen aşağılama uzerine sozler. Ben de bu kez daha cok yukseldim. ' seninle ac yattığım, elektriksiz susuz bu evde sesimi cıkarmayıp destek olduğum, durduğum gunler boşaymış, sen kıymet bilmezmişsin, kim haklı gormezmişsin' dedim. Cıktı gitti annesinin evine. Oğlumla kaldım.

Para istedim bende giderken, hic param yok annene gitmeyi biliyorsan beni doyurmayı da bil, para ver bana madem bu kadar erkeksin bende oğlumla keyif sureyim dedim. Olmadığını veremeyeceğini bildiğim icin bende onu aşağılamak istedim. (bu arada ben ucretsiz izindeyim. Temmuz gibi işe başlayacağım sanırı net olmasada. Evde olduğum surede de 620 lira civarı bi ucretsiz izin odeneği aldım, o da fatura vs ye gitti param yoktu) . Haliyle o da erkekliğe laf edince kudurdu, aldığım maaşı borca veriyorum sen de biliyosun ne ek iş varsa gitmeye calışıyorum, virus var diye ek işte kalmadı, vardiyali calışıyorum ama evdeyken ne olsa gitmiyor muyum sen gormuyor musun vs. diye soylenmeye başladı. Cekti gitti.

Annesi aradı bu kez, 'oğlum bana geldi gergin biraz ama merak etme iyiyiz' diyor bana. Bi daha sinirlendim. Biz iyi değiliz dedim. Ne kadar battığımızı ne halde olduğumuzu bilip bir kere bizi sormadın, nikahta takı takmayacağımızı bildiğin halde rezil ettin bizi, oğlunla yaşamaksa derdin al senin olsun istemiyorum biraz da sen cek borcunu derdini o zaman dedim.
Sonra kapattık telefonu. Eşim sonra eve geldi, ozur diledi vs ama konuşmuyorum 'annenin evine git ben bi şekilde doyarım. İşe başlayınca duruma gore de ne yapacağımızı konuşuruz' dedim ama gitmedi. Akşam işten gelecek ama gelmesini istemiyorum.

Annemlerle kusuz, kardeşime mesaj attım 'boşanmak istiyorum ama napacağımı bilmiyorum' diye. Annem babam eve almam diyormuş. Boşanmak utanc vericiymiş cunku. oyle demişler. E ben bunca borcla oğlumu ne kreşe verebilirimm, ne de evde durup ona bakabilirim..

İc dokmek istedim kızlar yine size. Boşanamadığım bi gunden daha hepinize selamlar..

Ne kadar uzunca yazdığımı yazım bitince gordum kusura bakmayın.. Okuyanlar hakkını helal etsin valla..