Kızım 3 yaşında. İstediği her oyuncağı butcemize gore almaya calışıyoruz. Şımartmak değil her anne baba kadar yaptığımızı duşunuyorum. Ama o sokakta beni cok utandırıyor. Başka cocukların elinde gorduklerine hayran hayran bakması başkasında basit bir balon gorunce bile ağlaması beni deli ediyor. Gecen gun bir anne cocuk, cocuğun elinde oyuncak araba var gecerken bizimki arabaaa diye bağırdı. Annesi resmen bize acıyarak baktı utandım. Bugun de 9 yaşlarında bir kızın elinde top gordu aaa top diye bağırdı kızım sus diyorum. Obur kız da benimkinin bağırmasını duyunca hoşuna gitmiş olacak ki bu defa gostere gostere oynamaya başladı bir topa bakıp zıplatıyor bir benim kıza en son ne bakıyorsun onune baksana dedim cocuğa. Bunun cozumu nedir bu kızla dışarı cıkınca kendimi sefil gibi hissediyorum.