Değerli hanımlar merhaba. Ben 34 yaşında, daha once bir evlilik yapmış, cocuğu olmayan, meslek sahibi bir kadınım. 5 yıl gecti boşanmanın uzerinden. İki yıldır goruştuğum biri var. Hic evlenmemiş. Kucuk yaşta babasını kaybetmiş ve iki kız kardeşi var( biri evli). Babasını erken yaşta kaybettiği icin annesi calışmış etmiş( yeri gelmiş temizliğe gitmiş) okutmuş, yetiştirmiş cocuklarını. Ucu de meslek sahibi. Erkek arkadaşım da annesi ile yaşamak istediğini, onu yalnız bırakamayacağını soyledi. Acıkcası benim icim de el vermiyor kadını yalnız bırakmaya. Annesi ile tanıştım sakin bir insan.Beni cok sevmiş evlenmemizi istiyor. Erkek arkadaşımın akrabaları ile goruşuyorum. Kuzenleri, amcası ( amcası benden iki yaş buyuk) vs ile arkadaş ortamında tanışmıştık. Yani genel olarak yaşantıları, kulturleri vs hakkında fikrim var ve acıkcası yakın hissediyorum. Erkek arkadaşım olgun bir insan asla arada kalmak istemiyor. Annem okumamış etmemiş cahil bir insan sen yeri gelir olgun davranmalısın ufak tefek şeyleri problem etmemelisin, ben yaşadığım muddetce kimse seni uzemez izin vermem( zaten yapmazlar) diyor.
Fakat ben korkuyorum. eylulde isteme vs olacak. Fikirlerinize ihtiyacım var. Şimdiden teşekkurler.

EDİT:Acıkcası duzen kurma, eşyaya tapma vs hevesim yok. Ev eşya vs onemsemiyorum. Evleneceğim kişi şu an icin soyluyorum, annesi ile gelin kaynana muhabbetlerine girecek biri değil, annesi onunla rahatlıkla her konuda konuşamıyor araya fitne fesat sokacağını duşunmuyorum. Kız kardeşi de evlenicek erkek arkadaşı var. Yani omur boyu birlikte yaşamayacağız. Eski evliliğimde aramızda 1500 km vardı ama aile yapıları, kulturleri cok farklıydı. Oğlumuz onemli gelin el kızı deyip ikili oynuyorlardı benim yanımda farklı onun yanında farklı. Araya politik goruşler de girdi farklıydık. Daha doğrusu onun politik değildi apolitik de değildi bukalemun gibi girdiği ortamlarda karşısındaki kişinin fikrine gore şekil alıyordu. Sonra beni aldattı. Enişteme ben asla ev işine elimi surmem boşuna mı evlendim eşim yapmak zorunda vs demiş bana ve evliliğe boyle bakıyordu. Maaş kartımı almıştı ortak aldığımız arabayı asla vermiyordu binerken bile bana bahane buluyordu yok şoyle kirletme falan. Giyim kuşam konusunda en bol şeyi giyinsem dahi batıyordu kısıtlıyordu. Oğretmenler odasında bir erkek oğretmenle asla konuşamazdım buyuk problemdi. Burda yorum yapan herkesi cok iyi anlıyorum cok saygı duyuyorum. Fakat ben de butun bunları değerlendirdim zamanında kendimce bu kişi ile aramızda problem olacak tek şey annesi. Adam tumuyle bana saygı duyuyor birey olduğumun farkında, herhangi bir saygısızlığını, sadakatsizliğini gormedim( bilemeyiz tabi). Cevresiyle akrabalarıyla lacka ilişkiler kuran biri değil. Biri rahat rahat gidip ona eşin şoyle diyemez cekinir. Annesi ile tanıştım sordum mesela ne duşunmuş, bilmiyorum bana soylemez konuşmayız o tur konuları dedi. Bu onemliydi benim icin. Tabiki burdaki yorumları da dikkate alacağım. Ha bu arada neden anne ile yaşamaya sıcak baktığımı anlatayım. Bir yakınımızın gelini kaza gecirdi vefat etti. Kayınvalide kaynata gorumce aynı evde yaşıyorlardı. Anlaşıyorlardı. Kadın hemşireydi. Vefat edince cocuklarını gordum 1 yaşında oğlu 7 yaşında kızı vardı. Oğlu uyandı babaannesi aldı yedirdi etti hic yabancılık cekmedi. Sonra duşundum bizler yok şunu giyemeyiz, bunun yeri değişti bilmem ne diye duşunup, dunyevi şeylere fazlaca takılıp bazı değerleri unutuyoruz. Cocuğum kalabalık ortamda buyusun, gorsun değer bilsin, değer versin. Saygıyı oğrensin. Cok bireyselleşmiyor muyuz? Okuloncesi oğretmeniyim anneler cocuklarına adeta tapıyor, ama maalesef coğu değerden yoksun cocuklar. Bunlar nacizane fikirlerim. Hepinize da cok saygı duyuyorum lutfen yanlış anlamayın.