Merhaba
Kısa ozet gecmek istiyorum.
Annem şizofren hastası biz 3 kız kardeşiz babam tekrar evlendi. 2 cocuğu daha oldu ayrı yaşıyoruz annem ananemlerle yaşıyor. Evlilik beni icin hep sorumlulukdu ve evliliğe karşı soğuktum. Hep sorumluluk sahibi olmak zorundaydım kardeşlerime karşı. erken buyumek zorundaydım .erkeksi yonlerim var kırılsam hemen erkekleşiyorum. Neyse evlendim evliliğe hic inanmazken cok guvendiğim sevdim biriyle evlendim. İki cocuğumuz var ailem problemli babam ve eşi cok sorun cıkartıyor. Eşimin ailesi annem şizofren olduğu icin ilerde bana birsey olursa kusura bakma seni bakamayız dedi. Bu yuzdendir ki kendimi kimse muhtac etmeden yaşamaya cAlışıyorum. Eşim bir sorun olsa beni dinlemez o senin sorunun der. İlgi sevgi sıfır oyda boyle değildi. Benimle hic ilgilenmiyor cocuklara karşıda cok ilgili değil. Kendimi aşırı yanlız hissediyorum hic gezemiyorum cunku cocuklarımla hep vakit geciriyorum. Eşim kuzenleriyle eğlenir beni hic duşunmez oysa sadece sımsıkı sarılmaya ihtiyacım var sevgisini hissetmeye yazamadığım pek cok sebeb oturu emes hastalığına yakalandım şiddetli baş ağrıları cekiyorum. Ne kadar elimden geleni yapsamdan herkez menfaatci kimseye gidebilcek biri yok hayatımda yani derdimi paylaşacak herşey icimde beynen ve bedenen tukendim nasıl ayağa guclu bir şekilde kalkabilirim.