Selam kk'nın guzel hanımları. İlk konumu acıyorum, yanlış bir şey yaparsam şimdiden soyluyorum, affedin.

Once kendimi tanıtayım. Ben 20'li yaşların sonlarına yaklaşmış, işi gucu elinde mesleği olan bir insanım. Erkek arkadaşımla bir seneden fazla bir suredir birlikteyiz ve o artık evlenmek istiyor. Kendisi bazı ozellikleri acısından gercekten iyi bir insan, guzel bir kalbi var. Bana cok sadık. Beni gercekten el ustunde tutuyor. 3 ay birlikte yaşadık oncesindeki 9 ayda da birlikte yaşıyor gibiydik zaten. Yorgun olduğumda yemeğimi yapar temizliğe her zaman yardım eder, beni sevdiğini ve el ustunde tuttuğunu soyleyebilirim. Yormayan bir insan, istediğim bir şey olursa onu elinden geldiğince yapmaya calışır. Cinsel hayatımız da harika. Kadınlara cok onem verilen bir ailede buyumuş yani ailesini tanımasam da az cok biliyorum yaşantılarını. Yaptığı şeyleri gozumu boyamak icin yapmıyor, karakteri bu. Beni sevdiğini biliyorum ve onu seviyorum.

Bu kadar şeyi bunun icin yazmadım tabii gelelim dert kısmına. Bizim dine bakış acımız birbirinden farklı. O evlendikten sonra daha dindar bir hayat yaşamak, dini yaşamın gerekliliklerini yerine getirmek istiyor. Yani bana işini bırak, kapan, evinde otur diyecek bir tip değil tabii ki ama yine de buna gore yaşayacağız hayatımızı. Ben onceden deisttim şimdiyse ondan bağımsız olarak daha ılımlı bakıyorum bazı şeylere. Ama dindar bir yaşamın sonucunda hayatının kısıtlanacağından korkan biriyim. Ben fazlasıyla rahat takılan bir tip oldum bu zamana kadar. Ya yapamazsam, ya ileride pişman olursam diye cok duşunuyorum.

Birbirimizi tanıma şansımız daha fazla yok artık ya bir yola gireceğiz ya da ayrılacağız. Ve ben onu ne kadar istesem de kararsız kalıyorum ya yapamazsam, ya onu mutsuz edersem, ya ben mutsuz olursam diye korkuyorum.

Uzun oldu kusura bakmayın, fikirleriniz benim icin onemli, lutfen dini sebeplerle beni yargılamadan yazın. Yalnızca fikirlerinizi merak ediyorum.