Yeri burası mı bilmiyorum. Ama uzun zaman değil yıllardır hep bu durumdayım. 80 ler sonu, 90 lar cocuğuyum.ozamanlar da aman aman değildi hayatım. Omrumun her doneminde bir imtihanım olmuştur.şimdiler de eskiye psikopat derecesinde ozlem var. Aslında şuan evliyim. Tek sıkıntım bebek olmayışı ve iş yerinde ki mutsuzluğum..Evet borclarımız var ama odeniyor. Evimi eşyalarımı seviyorum. Eşimden razıyım. Ee ne peki beni tatmin etmeyen. Şimdiki dizileri izlemiyorum mesela. Netten aşk oyunu, ayrılsakta beraberiz, yedi numara, zerda vs onları acıp izliyorum.ne guzelmiş ya o yıllar diyorum. Kovid den dolayı da buhrandayım. Anneme gidip opemiyorum. Yılların dostu ile sarılamıyorum. Maske takmak beni mahvetti. Bugun unutmuşum maskeyi.cay suyu koymuştum. Evin altındaki bime giremedşm. Tekrar koştırarak maske aldı . Bitmeyecek şu lanet hastalık..gecmişe olan ozlemi bitirip, anı yaşayamıyorum