Merhabalar,
Cok doluyum danışmak istedim size. Bir bucuk yaşında bebeğim var, erken doğum yaptım 7 aylıkken. Tam işe donecekken annemde kanser teşhis edildi ve kemoterapi sureci başladı derken işten ayrılmak zorunda kaldım. Doğum yapmadan once tabi ki planladığım bir şey değildi, evde oturmaya pek alışkın değilim yani bebeğimle ilgilenmek cok guzel olsa da cok bunalmaya başladım uykusuzluk, ev işi ve sabrım tukenmeye başladı. Neyse gectiğimiz hafta kvalidelere yazlığa 3-4 gunluğune gittik. Ama gitmeseydik daha iyi. Eşim giderken cok bunaldın artık orda gelin tribine girme dinlen biraz dedi. Tabi ki ben yine de temizlik, yemek vs yaptım ve yardım ettim. Eltiler de oradaydı. Kvalideler Bebeğe bakmayı da cok seviyorlar ama surekli ve durmadan mudahale ediyorlar. Yemek yemeyen bir bebeğim var emdiği icin hala benden yemek yemiyor, babasından da. Orda biz ortalıkta yokken yedi mesela ve herkesin bana soylediği(eltimin vs) “hani yemiyordu ne guzel yedi işte”. Ya da cok ince giymiş uşur, giydiririm kalın giyinmiş terlemiş, aaa surekli yanında durma bırak duşmeyi de oğrensin, duşunce aman bişey oldu mu, bilmem ne derken bıktım gercekten ve hicbir tepki vermedim. Ses etmedim hic, sustum sinir olsam da. Bu arada yakın zamanda calışmayı duşunuyorum ama oncesinde bir ay kadar dinlenmek istiyorum, bakıcı tutacak gucumuz var ama tutmadık ben kendim bakmak istedim. Kayınvalidemler de surekli biz bakarız diyorlar ama evde temizlik yapmam gerekiyor bazen 2 saatliğine bırakmak istediğimde annesi tek başınaysa evde bebeği goturmemi istemiyor, dedesi evdeyse getir diyor. Dedesiyle daha iyi anlaşıyor diye. Ama lafa gelince biz hep bakarız sakın bakıcı tutma diyorlar. Bu aralar Part time iş fırsatım vardı ama işim var siz bakar mısınız deyince annesinin suratı duşuyor tamam diyor ama istemiyor belli. Kaldı o iş de. E onlara guvenerek bekledim bunca zaman. corona surecinde zaten sadece evde temizlik yapacağım zaman bıraktım onlara bebeğimi. Ama bi istemiyorlar gibi.
Yazlıktan doneceğimiz gun de annesinin arkamdan şey dediğini duydum ‘cocuk ac yemek yapsın annesi hala pijamayla dolaşıyor ’ dedi arkamdan. Pijama dediği gayet guzel bir takımdı, cıkarmaya fırsatım bile olmadı. Bebeğim kahvaltı yedi diye yemeği hemen yapmadım saat daha 11 falandı bunu dediğinde. Ben de eşime soyledim ve apar topar eve geldik. Eşimin de baya ustune gittim sesimi cıkarmadım tepeme cıktılar hemen bakıcı tutuyorum hem bu kadar laf edip hem arkamdan konuşup boyle davranamazlar dedim. Evden ayrılırken surat yaptım biraz ailesine hic bişey demeden, Onlar da anladı kızdığımı herhalde ve duyduğumu onlar da beni aramadı hic ozellikle annesi. Muhtemelen bebeği gostermeyeceğimi duşunuyorlar. Kinci biriyim maalesef boyle şeyleri unutmam kolay biliyorlar. Yarın da bakıcı gelecek eve, ben calışmadan alışmış olur hem. Sizce doğru mu yapıyorum, arayıp soylesem mi icimdekileri sizce ve haksız mıyım? bunca zamandır mudahalelerine bişey demedim hep he deyip kendi bildiğimi yaptım ama karışmayın demedim. Ama bu yaptıkları tepeme cıkmak değil mi? Resmen kovulmuş hissettim kendimi ordan.