Insansi duygularimi kaybediyorum, nefretle bakiyorum herkese artik.

Amcam vefat etti, birlikte o kadar animiz olan insanin olumu hic etkilemedi beni. Normalde duygusaldim, gozyaslarim pit pit dokulurdu ama hissedemedim hicbir sey.

Deprem soylentileri hortladi yine, onlari her duydugumda nasil keyifleniyorum sormayin. Olecegiz cunku.

Her biten gun mutluluk veriyor cunku ebediyete yaklasiyorum. Aldigim nefesin sonsuz olmadigini bilmek mutlu ediyor.

Kotu seylerden besleniyorum artik sanirim.

Ne oldum dememeliymis insan. Igrenc bir karakter olan benim bu hale gelecegim aklima gelmezdi ama oldum iste.

Tum guzel duygularin oldugunun resmidir bu.