Evet kızlar konu başlığında gorduğunuz gibi. Bir derdim var icim sıkılıyor ama derdimin ne olduğunu bende bilmiyorum. Bunun oncesi de var uzun zamandır sıkkınım ama ozellikle dun geceden beri daha da bi sıkkınım. Sanki dunya yıkılmış ben altında kalmışım gibi. Her gun yeni bir felakete uyandıkca sinirlerim mi bozuluyor bilmiyorum. Artık umudum beklentim kalmadı hic bişeyden. 4.kattan salsam kendimi daha mutlu olacakmışım gibi hissediyorum. Dunyanın cekilecek bir yer olduğunu duşunmuyorum.

Evimden ayrılmak beni kaygılandırıyor. Ailemle bile goruşmek istemiyorum. Saatlerce ağladım bugun. Ailem hergun gel artık seni cok ozledik diyorlar ama evimi bırakıp gitmek istemiyorum. 6 aydır gormuyorum onları cok ozluyorum ama sanki evden ayrılınca bişey olacakmış hissiyatına kapılıyorum. Boyle değildim ben. Ne oldu nasıl aşıcam bu durumu bilmiyorum. Sadece eşimle birlikte gitmek istiyorum gideceksem de bir yerlere. O işteyken sıkıntıya giriyorum balkondan resmen yolunu gozluyorum. Apartman yıkılacak da ben sanki onu hic goremeyecekmişim gibi bir his. Covidden dolayı 3.5 ay hic işe gitmedi evden cıkmadık sanırım psikolojik olarak alıştım evde durmasına gitsin diye dua ederken şimdi gidince icim pır pır oluyor. Garip bir durumdayım rahatlamaya ihtiyacım var...