Merhaba arkadaşlar. İcimi dokmeye o kadar ihtiyacım var ki. 7 senedir oğretmenlik yapıyorum. Hayatımda biri var. Gecmişte cok tartışma yaşadık ve malesef bunu ailelerimize cok yansıttık. Suan iyiyiz. Evlenmeyi duşunuyoruz ilerde. Annem, kardeşlerim beraber olduğum insanı baştan beri istemiyorlar. İşi yoktu diye. Suan sınavlara hazırlanıyor. İnsallah olursa evlenmeyi duşunuyoruz. İkimiz de 28 yaşındayız. Ben uzun zaman kendi ilimdeki bi ilcede oğretmenlik yaptım. Sonra il merkezine tayin istedim. Doğuda yaşayanlar bilir, ailem tek kalmama izin vermediği icin yakın olmamı istedi. Daha once ev arkadaşım vardı, Suan annemle kalacağız. Bir sene oğretmenlik yaptım il merkezinde.
Asıl konuya geleyim. Bugun oyle oturuyorduk. Sonra konusu acıldı. Dedim ki ben burdan tayin isticem. Oldum olası burayı hic sevmiyordum zaten. Annem de nereye gideceksin dedi. Yakın iste gelip gidiyoruz, uzak bi yere gitsen nasıl olacak dedi. Ben; benle gelmene gerek yok, tek de kalırım gelmenize gerek yok, ben Sevmiyorum burayı dedim.
Sonra kalkıp bana sunun kızı uzun zamandır burda, bi sen boyle farklısın nasıl bir kafa yapın var, boyle gidersen daha basına cok sey gelir cok basını taşlara vurursun dedi. Bir gun oyle icten ah diyeceksin ki o zman hatırlatacam snaa dedi.
Tabi ben bunları duyunca cıldırdım. Sanane benim hayatım artık karışma bana kac yaşına geldim. Sevmediğim yerde oğretmenlik yapmak istemiyorum, kotu ne yapmışım da basımı taşlara vuracam ben dedim. Yeter artık su konusmaları yapma bana dedim.
Senin hayatın bizim hayatımız , yok evlensen karışmayız, evli değilsin bizi dinlemek zorundasın falan filan. Ben bir dhaa benle konuşma artık, resmen beni kotu bi ise kalkışıyormuşum gibi bi duruma soktun dedim. Millet oyle değil sen niye boylesin bak herkes kendi ailesinin yanında bilmem ne. Butun derdin evlenmemiş olmam değil mi inadına evlenmicem dedim. Sonra kalktım.( evlenmicem dememin sebebi de daha once bize para vermek zorundasın, evlen o zman bize para verme demisti.)
Annemin evlendirdiği butun kardeşlerim Suan rezil bi durumda. Ben demiyorum ki cok mutlu olacağım, onu Allah bilir. Ama annem kendi hayatında doğru duzgun kararlar alamamış bir insan. Babam evlendi ustune, yurtdışına gitti bi daha gelmedi bizi bıraktı, dondu dolaştı annem geri kabul etti. Buna rağmen hala bana bir şeylere zorlaması zoruma gidiyor...
Ve Suan cok kotuyum