Merhabalar
Icim sıkkın, size anlatmak istedim.
Evliyim 8 yasinda kizim var ama mutsuzum. Ozellikle son yillar genel olarak cok zor gecti. Eşimle universitede tanistik aile ve kafa yapilarimiz cok benzerdi. Yaklasik son dort yildir eşim değişti. Soyle ki ben cok serbest bir ailede, her aksam evde bir iki kadeh icki icilen, dinle alakasi olmayan bir ailede buyudum. Kendiligimden sonralari bu aileden gelen durumumdan rahatsiz oldum buyudukce ve en az 10 yildir standart bir yasamim var farzlari yapmaya calışıyorum Allah kabul etsin. Konunun aslen dinle ilgisi yok ama anlaşılsın diye acıklama yapiyorum. Normal giyinen, işten eve evden işe ailemle vakit gecirmekten hoşlanan, bundan mutlu olan bir insanim.
Senede bir gittigimiz benim anne yakin akraba ziyaretlerinde eşimin durumdan memnun olmadığını hissetmekle beraber (malum icki) beni buyuten (aciklamaya bile gerek yok aile sonucta) hem de kisa olan aile ziyaretini eşimin de normal olarak en azindan saygi ve idare cercevesinde bir gorev olarak gormesi gerektigi duşuncesindeyim, ama eşim bundan onceki gitmek soz konusu olunca cocuğu gondermem birak git demisti. Bu da ben de son nokta olup boşanma lafini acmıştım ilk kez. Bu son damla oldu ama son yillardaki degisimiyle bana bagirip cagiran sinirli bir insan olmustu evde ve ben hep sustum. Benim boşanma lafimla duşunup yaptiklarini algilamasi 1- 2 ayini aldi. O zamandan beri bir kere bagirmadi, ailece şoyle boyle yapalim diye plan yapan birine donuştu (olmasi gereken gibi). Yani anlayacaginiz benim şu an icin boşanma gibi bir durumum yok kaldi ki kızımızın ikimizden baska kimsesi de yok. Ama tabii ki de eskisi gibi olamadim hic ama sadece icimden. Yine de hissetmemesi mumkun de degil insan anlar, e o da anladi ama yavaş yavaş normale donduk bugune geldik..
Benim sorum şu, aklimda hep ben gidecegim cocuğumla bu sene diye vardi ama koronodan dolayi gercekten kararsizim.
Bunu diyip onu deneyeyim mi gercekten duzelmiş ve sorun cikaracak mi diye ama gitme durumum da kesin degil yani malum durumdan su an cağıran da yok zaten.
Ya da nasilsa bu sene gitmeyecegiz zaten diyip hic karistirmayayim mi ama hep icimde bir acaba var seneyeyi mi bekleyeyim?
(Bu arada mesela kendi annesine ondan daha iyi davranirim zaten beni asil soğutan kıymet bilmemezligi, yuzsuzluğu ve mudanasizligi idi.
Şunu da soyleyeyim yasim da kırk oldu artik ask mesk mutluluğunda gozum yok mukemmel evlilik de yok gozumde yani bosanayim evleneyim gibi hayallerim yok sadece daha fazla degersiz hissetmek istemiyorum.)
Herkesin hayat yolculugu farkli kırmadan yargilamadan fikir alayim