Kadınlar kulubunu takipteydim uzun zamandır bu akşam sizinle kendi hikayemi paylaşmak icin uye oldum kızlar..

Ben eşimle 8yıl once evlendim 6yaşında bir kızımız var. Eşimle aramda yaş farkı var oldukca (14) .. Sınıf farkımız var ve tabi yaş ailesi beni istemedi ama eşim cok kısa zamanda ikna etti ve evlendik.. Annesi beni sevmez bu hep boyle devam etti. Maddi konularda duğunden tutun herşey elimden aldı (anlayabıldım karşı cıkmadım) Bu boyle devam etti evler arabalar Herşey eşimin ailesinin uzerine oldu yine takılmadım haksızlık vardı ama mutluydum! Sonra eşimin kıskanclıkları başladı kısıtlamalar ailesinin baskısıda surekli uzerimde ne giyisem tartışma konusu olurdu (yalnış anlaşılmak istemem ama gencim dikkat cekiyorum) .. Yine alttan aldım ses cıkartmadım. Bi kac defa annemin evine gittim kavgalarımız oldu surekli benim ailemin cabalarıyla barıştık.. İki hafta once yine bir kavga eşim annesiyle beraber uzerime geldiler.. Sen kimsin kendini ne sanıyosun, bizi beğenmiyosun.. Bende annensem eğer bundan sana karı olmaz boşa oğlum gibi şeyler ve annesini susturamadı.. İkisi bir olunca sizi daha fazla dinlemek istemıyorum ben gidiyorum boşanalım dedim ve kızımı aldım cıktım onunda bana cevabı şuydu ben seni coktan boşadım.. iki haftadır Ne arayan ne gelen şimdi anlıyorumki herşey benim cabamla yurumuş ben zaten yokmuşum biz yokmuşuz.. Şuan boşanmakta kararlıyım ailemde artık bu evlılıgın bitmesi gerektığını duşunuyor.. Ev falan bakıyorum ama bu akşam yine icim buruk kızım yuzunden hep daha sorguluyorum kendimi sonrada dıyorum neden hep sen neden babası değil mi o duşunmez mi insan.. Şimdi gitsem yine yaşarız ama sonu kacınılmaz değil mi .. Cok daha uzun yazardım yaşadığım haksızlıkları hakaretleri ama kendimede uzuluyorum yazarken daha ne beklıyosun kızım dıyorum.. Yorumlarınız benim icin cok onemli..