merhaba kızlar, son konularımda bahsettiğim derdimle tekrar bdv'deyim. deliriyorsan delir, aynı konuyu acıp duruyorsun falan yazanlar biraz musamaha gosterirlerse sevinirim zira gergin ve umutsuzum. burada ilgili insanlar var ve iyi geliyorlar. onceki konumu bilmeyenler icin lsd adlı bir madde kullanımı sonrası psikolojik sorunlarla boğuşuyorum, yaklaşık dort ay oldu. başlangıcta psikiyatrist yardımı aldım iki farklı ilac recete etti ancak ilaclardan biri yuksek risk grubuna girdiği icin kullanımı kısa surmek zorundaydı. yaklaşık iki bucuk ay sonra iyi hissettiğimi de teyit edip tek ilacla devam etmem gerektiğini soyledi. soz konusu ilacı bırakınca eşekten duşmuşe dondum. doktorla iletişim kurmayı denedim şehir dışındaydı 20 gun sonra doneceğini dile getirdi ve kullandığım ilaca devam etmemi donduğunde goruşeceğimizi soyledi. o ara ben cok da iyi olmadığımdan farklı psikiyatrist denemelerim oldu ama hicbiri iletişim kurduğum doktor kadar guven uyandırmadığından tedavi şekillerini reddedip kendisinin donmesini beklemeye karar verdim. ailemse ilacları bıraktığımda aynı şeyler olduğunu gorunce tedaviye olan inanclarını kaybettiler. kendim ustesinden gelebileceğimi telkin ettiler. bugun iyi olacağım yarın iyi olacağım, aradığımda doktorun bulunduğumuz şehre donmemesi ve benim de tedavi olmaya olan inancımın bitmesi derken aslında kendime eziyet ettiğimin de farkında olarak randevu almayı erteleyip durdum ancak aşırı yorulduğumu gozleyince bu pazar doktorla yeniden goruşme kararı aldım.

şimdi asıl sorunuma geleyim. doktora ne anlatacağımı ya da nasıl anlatacağımı bilmiyorum. yaşadıklarımı anlamlandırmakta zorlanıyorum cunku. size tuhaf gelebilir ancak bahsedeyim. oncelikle hayatı birkac perde geriden algılıyorum gibi. yani farklı bir boyutta gibiyim aslında. nasıl tasvir edebilirim daha iyi bilmiyorum ama bir kurgunun icindeyim sanki. benden bayağı ufak bir kardeşim var onun varlığıyla ilgili şupheye duşuyorum bazenleri. cok az uyuyabiliyorum. aşırı huzursuz uyanıyorum. olacakları onceden biliyormuş gibi hisse kapılıyorum ya da daha once yaşamışım gibi. devamlı aklımı yokluyorum. işitsel ya da gorsel halusinasyon yaşayacak mıyım diye tetikteyim surekli. en fazla ne olabilir diye duşunduğumde kısa sureli rahatlama yaşıyorum ama bu yaşadığımın bu kadar uzun surmesi doğru gitmeyen bir şeyler olduğunu tokat gibi suratıma carpıyor. somut olarak yaşadığım şeyler de var. madde etkisindeyken renk cumbuşunun ortasında bulmuştum kendimi asla renkli şeylere tahammul edemiyorum. cevremdeki insanların ısrarla playlist istediği biriydim, muziğe tahammul edemiyorum. odak noktam cok dağınık. eskisi kadar pratik ya da bir şeyleri cabuk kapan biri olmadığımı duşunuyorum. asosyallik korkusu peyda oldu ayrıyeten. şizofren olmak da korkulu ruyam. normal hayat telaşında olan insanlara o kadar ozeniyorum ki adeta bir yıkığım) sizlerden nasıl bir yardım beklediğimi de bilmiyorum acıkcası. sadece tedavi olan ve duzelen insanlar varsa duymak iyi gelecektir.