Dun şehir dışından iki arkadaşım geldi bulunduğum şehire banada uğradılar beş cayına...Oturduk birkac saat muhabbet ettik cok guzel eğlenceli gecti...Hatta yoldayken aradım vardınız mı diye eve gidince vardık dediler.Baktım saat 00 gecince biri arıyor...Bugun sacmaladım biraz fazla konuştum kusura bakma falan dedi.Anlamadım ilk sonra babamdan bahsettim babanı kaybetmişsin kusura bakma dedi.3-5 dakika konuşunca muhabbetin biryerinde yetim kişilerden bahsetmişti onu hatırladım.Babamla alışverişe gidince hicbirşeyin fiyatına bakmazdım ama okurken babası olmayan kişilerin yanında her istediğimi alamadım demişti.Hic aklımdan gecmedi benim babamı kaybedişim,onun olmayışını...Boyle konuşurken aslında babamı kaybetmeden onun yokluğuna alıştığımı seneler once onun bizi terkedip gittiğini soyleyemedim...Oda babasının deniz askeri olduğunu aylarca onu goremediğini anlatıyordu o sırada... Farkettim ki bu konuda derim bayağı bir kalınlaşmış...Aslında boyle ince duşunceli naif insanları uzduğum icin ben uzuldum...Sizce bu durumu onlara anlatmalı mıyım?Olmuş diye gerek duymamıştım onu suclar gibi olmasın diye sizce buna gerek var mı?