Merhaba,
İki gundur yazsam mı yazmasam mı diye kararsızdım. Ama sizlerle paylaşarak rahatlayacağımı duşunuyorum.
Harika bir anne babaya sahibim. Her zaman yanımdalar. Maddi ve manevi acıdan cok destek oldular.
Okurken en iyi şartlarda, araba alırken ve evlenirken.
Ozellikle ceyizlikte ve mobilyada...Haklarını odeyemem.
Eşimle ikimiz şirket calışanları olarak standart maaşımız vardı. Nişanlanmadan once eşim krediyle ev aldı. İyi ki de almış az senemiz kaldı.
Hamilelik surecim sıkıntılı gectiğinden dolayı calışamıyorum.
Tek maaşla zar zor gecinebiliyoruz. Annem her zaman ki gibi bana haclık veriyor.
Bebek icin şimdiden cok şey aldılar.
Hamilelik surecim sıkıntılı olduğundan dolayı eşimde aileme duşkun olduğumu bildiğinden, "istersen ailenin apartmanına taşınabiliriz.
Hem benim aklım kalmaz hem sende mutlu olursun." dedi.
Bende hemen kabul ettim. O kadar mutlu oldum ki. Herhalde kabul ederler diye duşundum.
Bu konuyu anneme actığımda babanla konuşalım dedi. Sonra da kiracımız zor cıkar. Ev cok kotu durumda tadilat gerekir. Ablan bize kira veriyor. Siz veremeyecek durumdasınız. Kaldığınız ev cok iyi. Aldığım kiralarla sana destek vereceğim her zaman demez mi.
Ben iki gundur ağlıyorum. O kadar kırgınım , o kadar şaşkınım ki.
Zaten temelli duşunmuyordum. Sadece şu sıkıntılı doğum surecini atlatıp , ileride calışma durumum olursa bebeğimi anneme bırakabilme hayallerini kurmuştum.
Kısacası, kiracı olmamızı istiyorlar. Durumumuzu toparlandıktan gelebilirmişim. İleride zaten o ev benimmiş.
Kendilerinin de borcu masrafı varmış. Bir suru şeyler soylediler de, sahip oldukları daire sayıları cok fazla...Aklım ermiyor.
Bir de damadın bedava evde oturabilme durumu olabilir mi?
Hamilelik donemimden dolayı mı aşırı duygusal mıyım? Ben mi abartıyorum bilmiyorum.
Ama bundan sonra asla bu konuyu acmayacağımı, kırıldığımı onlara da dedim. 2 gundur annemde cok uzgun bende...