oncelikle herkese merhabalar, siteyi uzun suredir takip ediyordum ancak uye olmak yeni nasip oldu. benim paylaşmak istediğim bir derdim var ancak sizlerden bir cozum onerisi beklemiyorum(cunku her şey sonunda bizde bitiyor), sadece anlatmak/paylaşmak istedim, umarım okumak icin cok uzun olmaz.

2 senelik bir ilişkim var. kendisi Ankaradaki koklu bir ozel universitede tam burslu işletme okumuş birisi. (konu okul iş vs olduğu icin belirtiyorum) Zeki, eğleceli, ince duşunceli, komik, şefkat ve sevgi dolu. onu cok cok seviyorum, cok iyi anlaşıyoruz ve evlenmeyi duşunuyoruz. kendisi 29 yaşında ben 26 yaşındayım. Ben Ankara'daki iyi bir devlet universitesinin Psikoloji bolumunden mezunum ve kpss'ye girip atandım. 2 seneyi aşkındır Ankara'ya cok yakın bir şehirde sozleşmeli (4b'li) memur olarak gorev almaktayım. Kadroya gecmeme 1 sene kaldı. 2 yıl sonra tayin almaya calışacağım ve evleneceğiz hayırlısı ile.

Benim sorunum erkek arkadaşımın bir turlu iş bulamaması. bunu sorun etmem asla maddi acıdan değil. sonucta daha vaktimiz var. Maddiyat şuan benim icin son sıralarda. Erkek arkadaşım yaklaşık 2 sene oncesinde İstanbulda guzel bir şirkette iş bulmuş ve calışmış ancak sonrasında ailesinden uzakta zorlandığı ve aklı onlarda kaldığı icin istifa edip geri donmuş birisi. babası seneler once vefat etmiş, annesi ve zihinsel engelli bir abisi (39 yaşında) var. onlardan uzun sure uzak kalamamış, aklı kalmış. maddi sıkıntıları yok. cunku annesine ve abisine devlet tarafından bağlanmış bir aylık var, ayrıca kirada bir evleri var ve halihazırda yaşadıkları ev kendilerinin. dolayısıyla kolayca gecinebiliyorlar. sorun maddi değil. sorun benim erkek arkadaşımın işsizlikten dolayı bozulan psikolojisi. yaklaşık 1 senedir işsiz ve maddi sıkıntısı olmadığı icin başlarda secici davranıyordu. ancak zaman gectikce ve ozellikle bu pandemi donemi araya girince secici olmasa dahi iş bulamadı ve psikolojisi bozuldu diyebilirim..

doğru duzgun iş ilanı yok. olanlara da hemen başvuruyor ancak cv goruntulemekten ileri gitmiyor hicbir şey. bu surede sıkıntı ve bunalımdan kendisini alkole verdi. normalde de alkol seven ve sık tuketen birisidir keza ben de oyleyim. beraber icer eğleniriz. ancak bu gundelik hayatımızı etkilemez. ancak kendisi işsizlik psikolojisi ile abartmaya başladı diyebilirim. son birkac aydır sabaha kadar rakı icip sabah sızıp akşama kadar uyuma gibi bir alışkanlık geliştirdi. surekli kendisini bolumden/ universiteden arkadaşları ile kıyaslayıp onlar ne işler başarırken ben işsiz geziyorum demeye başladı. cok yalnız, sıkılgan, alıngan birisi oldu. beni mesai saatlerim icinde arayıp darlayan birisine donuştu. evinde ankarada duramayıp haftaicleri surekli benim şehrime/evime gelen birisi oldu (yasaklar kalktıktan sonra tabiki) ancak bu sefer de ben tum gun calışırken evde beni beklemek onu daraltıyor. neredeyse 30 yaşında olan bir erkek icin tum gun evde olmak ve bir şey başaramadığını duşunmek ne kadar zor tahmin edebiliyorum. onu anlıyorum ancak onunla baş edemiyorum.

cok konuştuk. ben kendisinden ozellikle rica ettim. ne olursa olsun bir iş bul, para icin değil, ruhsal sağlığın ve duzenin icin dedim. amacım sabah kalkmak icin bir nedeni olması, gun icinde kendisini oyalayacak bir şeyler olası, bir duzene girmesiydi. cunku elbet kendisine ve seviyesine gore bir iş bulur eninde sonunda. ben o zamana kadar vaktini dolu gecirsin istedim. kendisi once "sen calışıyorsun, bir yerlere gelmişsin, sen oyle devlette calışır guzel bir maaş alırken ben asgari ucretle boyle yerlerde mi calışacağım (amacı kimseyi kucumsemek değil ancak oyle bir uniden oyle bir seviye ile mezun olduktan ve cevresi cok guzel şirketlerde yonetici pozisyonlarda calışırken kendisine yakıştıramadı sanırım) dedi. ailen beni kabul etmez beni beğenmez ben senin yanına yakışmıyorum dedi. sen evliliğimiz icin para biriktiriyorsun ben bir şey yapamıyorum dedi. (her ay belli bir miktar altın alıp kenara koyuyorum). ancak sonunda inadı kırıldı. seciciliği bıraktı, kafe/butik kahveci, market gibi yerler dahil her yere iş icin başvurmaya başladı. psikolog ve psikiyatriye gitmeye başladı. son bir aydır bir bira dahi olsa asla alkol almadı. duzgun saatlerde uyuyup uyanıyor. kısacası kendisini tekrar duzene sokuyor. ancak bir turlu iş bulamadı. ve gittikce morali bozulup cesareti kırılıyor. tekrar eskisi gibi olmasından korkuyorum. bir de erkek olmasına rağmen cok narin bir karakter. bir yerde iş ilanı gordu başvurdu. cok ona goreydi. tam istediği alanda, evine yakın. sonra ilan kaldırılmış, şirket kuculmeye gitmiş. cok cok uzuldu ağladı. yani kendisi kabul almasa uzulduğunu anlarım ancak ilan kaldırılmış. belli ki vazgecmişler. bunda bu kadar uzulecek bir şey yok bana gore. bir yer olmasa başka yerden nasip cıkar. ne yapacağımı bilemiyorum. psikolojisi bozulup tekrar yanlışlar yapmasından korkuyorum. onumuzde evliliğe uzun bir zaman var. bana gore elbet bir gun olacak, cunku hakeden başarılı ve hırslı bir insan. ancak onun ben senin yanında eksik kalıyorum, ailen/sen beni neden isteyesiniz demesine cok uzuluyorum. cunku bunu hasetle değil saf bir huzunle soyluyor. onu cok seviyorum. işsizlik sorunu dışında cidden mukemmel bir ilişkimiz var. ilgili, romantik, sevgi dolu, komik, sıcak, sen benim sadece sevgilim değil en yakın dostumsun diyen birisi. bana kendimi hep bulutların uzerinde hissettirir. gecirdiğimiz bir dkdan dahi sıkılmam. ancak bu iş konusu ve bu konuya olan tepkileri beni uzuyor ve yoruyor.

cok uzun olduysa affola. okuyan herkese tek tek teşekkurler