Annemle benim şoyle bir huyumuz var.Eğer birinden hoşlanmıyorsak gercekten o insan sorunlu cıkıyor. Zamanla etrafımızdakilerde ondan hoşlanmıyor.Bu bir his mi anlamadım.Hatta o insanlar cevremizdekilere sağlam kazıklar atabiliyorlar annem ve benim uyarmamıza rağmen.Bir arkadaşım vardı bir hareketi hic hoşuma gitmedi yani orada notunu verdim diyebilirim başka arkadaşımı uyardım bak samimi olma falan diye yok iyi falan dedi sonra zarar gordu seni dinlemedim dedi.Annemde kuzeni olan birini sevmez neredeyse anne tarafımın hepsi maddi olarak kullanıldı o kadın tarafından goruşmuyorlar.Hatta o kadın bana annen beni cağırmaz duğunun olunca bana haber et demişti tabiki etmedim.Bu insanların ortak noktaları cimri ve ac gozlu olmaları kendilerini uyanık sanmaları cok garip değil mi?