Nerden başlayacağımı bilmiyorum altı senelik evliliğim bitiyor eşime o kadar cok aşığım ki gozum kor. Cocuğumuz olmuyor (oldu ama kurtajla sonlandı bir tanesi uc sene once) memleketimden başka şehire taşındık iki sene once buraya geldiğimden beri dunyayı bana zindan etti. Neymiş beni insanlardan koruyormus gunesliklerim 7/24 camdaydi Bi şekil actım kimseyle konuşmama izin vermedi bitek telefonunla uğraş benimle konuşma dedi tek isteğim Bi evlat tup bbege gidelim dedim uğraşamam dedi burda cok bunaldım memlekete gitmek istedim kafa dağıtmak icin gecen gun yok gitme gideceksen bile birlikte gider doneriz oda ne zaman olur bilmem dedi hep geciştirdi en son bu akşam konu actım babam geliyor onunla birlikte gideyim iki hafta icinde donerim diye başladı yok efendim gidip donersen beni kaybedersin cok değişirim. Yok efendim namus diye bisey kalmamış o namus diyince gozum dondu sen ne diyorsun diye caydanlık yanımdaydı aldım uniteye fırlattım cami kırılmış başladı işte ben boşanmak istiyorum diye bende dedim ben boşamak istemiyorum darlandım anla yanliz kalmaktan bunaldım. Tup bebeğe gidelim devlette daha cok aşama var diye aşılama sureci nerden baksan bir seneyi bulur. Yok anlamıyor tutturdu yarın benden sonra cık git diye gitmek istemiyorum yuvam yıkılsın istemiyorum ama cok bunaldım kaldıramıyorum gozum kapalı aşığım her yaptığına susuyorum gitsem bile ailem benimle perişan olur. Kimseden bisey beklemiyorum sadece icimi dokmek istedim yazım yanlışlarım varsa kusura bakmayın