Merhaba. 3 yıldır buraya defalarca konu actım, durumumu anlattım. Ailenin ittirmesiyle cok yanlış bir evlilik yaptım ve cok ama cok zor bir hayat yaşıyorum.. En son 10 gun kadar once cok dolu olduğum bir anda onlara ağlayarak herşeyi anlattım. Bana destek oldular ve "boşan" dediler. Başta inanamadım. Defalarca sordum, "boşan ne var bunda herkes boşanıyor, hayatına devam ediyor, biz yanındayız" dediler. Şu hayatımda kalbimin hic bu kadar ferahladığını hatırlamıyorum. İlk defa ailemi yanımda hissetmiştim. Mutluluktan ucuyordum. Kullandığım psikiyatri ilaclarına bile ihtiyacım kalmamıştı. Ama bu mutluluğum kısa surdu. En son konuştuğumda 180 derece donmuşlerdi. Beni sucladılar, yolda gorsem tanımayacağım akrabalarımın ikimize hakemlik yapacağını soylediler, hatta geleceksen cocukları bırak oyle gel bile dediler. Yaşadıklarımı tekrar hatırlatınca idare edeceksin mecbursun millet ne der dediler. Okuma yazması olmayan, 6 cocukla hergun dayak yiyen, aldatılan bir akrabamı ornek gosterip "bak falanca neler cekiyor birgun bile şikayet etmedi" dediler. Beynimden vurulmuşa dondum, yıkıldım. Yarı yolda oylece bırakıldım. Halbuki ne hayaller kurmuştum. Kendime ev kuracaktım. Annem babam kardeşlerim gelecekti. Evde calışıp, nafakayla beraber huzurla gecinecektim. Yine yıktılar hayallerimi. Ustelik cenneti gosterip "sen cehennemde kal" diyerek.

Hicbir zaman bir ailem olmamıştı ama bu ihanetten sonra artık onlara ciddi anlamda kin duyuyorum. Benim cocuğum bu halde olacaktı, ağlayarak derdini anlatacak ben de once yanındayım , boşan diye umut verip sonra "millet ne der, idare et" diyecektim oyle mi? Bu nasıl annelik babalık aklım almıyor. Tamamen salmakla toparlanıp hepsini geride bırakmak arasında gidip geliyorum. Gecim cok zor, yalnızım, iki cocuk var. Ama işte kadınlar da var. Dayanışma da var, halden anlayan hemcinslerim de var. Şu an aklımdaki tek planım şu. Evde dikiş dikiyorum. Şu an sadece cocuk elbisesi, etek, bez bebek vs dikebiliyorum ama kendimi geliştiriyorum. Her kumaş parcasından birşey oğreniyorum. Bir aya kadar bir cok yeni urun cıkaracak kadar gelişmiş olacağım. Dukkan acma şansım yok. Diyorum ki instagramda bir sayfa acsam burada bol takipcili arkadaşlar insanlara ulaşma noktasında yardımcı olsa, gunluk 100 TL kazanabilsem herşeye tekmeyi basıp gideceğim. Bir burası kaldı umut bağladığım. Var mı boyle bir şansım?


Hepinize teşekkur ediyorum. Sayfayı actım ama hic fotoğraf yok. Cunku bugune calıştığım herşeyi evdeki eski kumaşlarla, carşaflarla calıştım. Oncelikle yeni kumaşlar, malzemeler alıp 3-5 guzel urun cıkarmam gerekir ki insanlara sayfamı takip etmeleri icin bir sebep verebileyim daha sonra hepinize ozel mesaj yoluyla ulaşıp sayfa linkini paylaşacağım. artık "ne yaparsam yapayım gorunmezim, kimse farkıma varıp benden bir şey almayacak" duşuncesinden kurtulmuş hissediyorum. Yaşasın kadın dayanışması