Merhaba, ben dert paylaşmak icin değil,duygularını paylaşmak icin yazmak istedim.Yeni doğum yapmış bebeğini sevgiyle kucaklamaya calışan bir anneyim.Pandemi,durdurulan isler derken olabildiğince sakin atlatmaya calıştım bu sureci.Asiri duygusal ve kendini yetersiz hissediyorum.Esim ve en onemlisi bebeğim icin.kayinvalidem bizde kaldı.kac kilo aldın?oo cok catlamissin (emzirirken kıyafetimden gordu)bu cocuk ac! ve bunun gibi klişe lafları duydum.Hastaneden cıktığım gun eşimin kardeşi sevgilisiyle geldi.Bana kimse haber vermedi.Kayinvalidem heyecanla odaya girip hadi hoşgeldin de geldiler diyince de cok sinirlendim.Sonucta bi kac saat once hastaneden evine gelen dinlenmesi gereken benim.Yada ben daha uygun bi zamanda kedebkabulilirdim.istedigim gibi ağırlardım.Esimde sonradan oğrenmesine rağmen bu durumu bana soylemedi.Bunq da cok bozuldum.Es kaza oğrenmesem kendime ceki duzen verme fırsatım olmayacaktı.Dogumda bile ikinci plana duştuğumu ve değersiz hissediyorum.Esim benim sinirlenmemem icin soylememiş.Surekli kayinvalidem eşine nazlandı.Bebegi alırken anne dikkat et demesinden,ana kucağını alirken elden ele almayalım duşururuz demesine.whatsaptan resmi indirmeyip sonra almak istediğinde bildirimi yanlış anlayip bana bunu yap silerim seni diye afra tafraları.Bunlar da ornekler.Cok eften puften şeyler ama duygularımı etkiliyor.Gecmisten gelen şeyler de var.
DDuygularımı paylaşmak istedim.
Teşekkurker.