Aylar suren belirsizlikten sonra bosandım. Bunu yapana kadar boşanmanın korkunc birşey olduğunu duşunurdum hep. Şuan kuş gibi hafifim.
Mahkemede bir kez daha anladım eski eşimin adam olmayacağını. Mahkemeye tek başıma gittim kızlar yanımda ailemle gidersem gucsuz bir kadın gibi hissedecektim kendimi. Eski eşim surekli sen yalnızlıktan korkuyorsun. Yeni bir hayat kuramamaktan korkuyorsun diye konuşurdu. Bu yuzden hep evlilik suresince artarak devam eden azarlamalar hakaretler gordum. Gitmekten korktuğumu biliyordu.
En can alıcı şey benim icin mahkemeye anne ve babası ile gelmesi oldu! 35 yaşında bir adamın bu şekilde aciz oluşunu izledim. Mahkeme suresince surekli gozlerini, alnini ovusturdu. Mahkeme bitince kapıyı sinirle kapatıp koşar adım uzaklaştı. Arkasından anne babası, arkadaşı olan avukatı koşup durdurmak istedi arkasından bağırdılar durması icin ama arkasına bile bakamadi. Cunku hazmedemedi o dakikaya kadar inanamadı benim bunu goze alacağıma. Biliyorum ağlamamak icin cok zor tuttu en sonunda imzalar atıldığında kendini tutamayacağın anladığı icin kacıp gitti. Mahkemeden sonra avukatına avukatimi aratmış benim yetiştirdiğim bir canlı cicek vardı. Onu gelsin alsın diye. Amacı gercekten o muydu bilmiyorum. Okadar cok şey aldı ki benden maddi veya manevi komik geldi boyle birşey icin avukatimi aratmasi... Benden kalan tek şey o değildi neden cağırdı beni bilmiyorum. Kendisi de soyleyebilirdi mahkemede karşılaştığımızda ama koşe bucak kactı benden. İnadına, kibrine mağlup oldu. Bense ic huzuru ile sakın ve gulerek cıktım o salondan. Kimseye aciz yanlarınızı gostermeyin aslında hic bir erkek icin aciz olmayın karşılarında ağlamayın yalvarmayin. Yanlış birseyler varsa bitirmeyi en başından goze alın. Hic birşeye değmiyor. Hic bir fedakarlığınıza minnet duyulmuyor...