Merhaba, yakınlarımın ayrıntı dolu yorumları, bitmek bilmez soruları ve duyarsızlıklarındansa hic tanımadığım insanlarla dertleşmek son zamanlarda hep tercih sebebim oldu.Herkesin sorunları var belki benim yerimde olan ya da bu yollardan gecip yorum yapabilecek birileri vardır diye yazıyorum. 3 sene oldu universiteden mezun olalı oğretmenlik mezunuyum branşım Turkce. Ataması vasat ne cok kolay ne de cok zor. Kotu bir olay gecti başımdan universitede o yuzden hic KPSS ile uğraşmak istemedim bir an once ekonomik ozgurluğumu kazanmak icin emniyetin alımlarına yoneldim bilen bilir son birkac senedir surekli polis atamaları oluyor 3 kez denedim hep bir aksilik cıktı sakatlandım mulakatlara kaldım elendim. Bu arada vakıf universitesi mezunuyum etrafımda da surekli konuşulur o kadar para doktun olmuyor diye biraz da bu konuşmalar etkiledi beni. En son kendi alanıma yoneldim calışırsam eğer başarabileceğimi duşundum. Calışmaya başladım ama artık psikolojim bozulma noktasına geldi gerek ailem olsun gerek cevre işsiz olmam surekli gozlerine batıyor. Dayanamıyorum artık bu konuşmalara. 27 yaşındayım memlekette arkadaşım kalmadı 3-4 ayda bir şehir dışına yanlarına giderim babamdan para istemeye yuzum olsun diye de yazları tarla işlerine yardımcı olurum. Sınavıma da 1 ay gibi bir sure kaldı. Cayla uğraşıyor ailem. Şimdiye kadar hep yardım ettim ama artık vucudum yoruldu ve ders calışmam gerekiyor yardım etsem dersini calış diyorlar etmesem gozlerine batıyor. Bazen evleneyim kurtulayım diyorum hayatımda biri var ama maddiyat konusunda pek de guvenim yok kendisine eğer calışamazsam bunu sorun yapar mi bilemiyorum devlet memuru kendisi de. Sanki ailem de istiyor evlenmemi.hazır değilim diyorum hicbir şekilde. Sadece babam hic sesini cıkarmaz ben istemeden para bırakır masamın ustune gider Allah razı olsun uzulur hatta bu durumda olmama. İletişimimiz kuvvetli değil onunla da. Surekli evdeyim bir harcamamda yok kılık kıyafete de oyle vermem pek sadece dediğim gibi yılda iki kez bir şehir dışına cakma olayım olur. Bazen cok umitliyim bazen de yeise duşunuyorum. Sanki boşa cabalıyorum hicbir şey olmayacak gibi, olsa da artık hevesim yokmuş gibi. Yoruldum, uc aydır geceler uyku girmiyor gozume ruh gibi dolaşıyorum ortalıkta. Ne yapacağımı da bilmiyorum evlilik gibi yanlış bir karar da vermek istemiyorum cok uzattım farkındayım ama bunları kimseye anlatamıyorum erkek arkadaşıma anlattım Halime uzulduğu icin sanırım ne lanet bir ailen var gibi bir şey dedi cok zoruma gitti ayrılma noktasına geldik.Diyeceğim benim gibi olup da umudunu bırakmayıp sonunda duzelen var mı artık cok yoruldum ve hayattan gercekten korkuyorum