Merhaba aslında sorunlarımı bilen biliyor bir onceki konumdan. Kararim kesin dogumdan sonra kesin gideceğim,biraz birikim yapıyorum şuan. Maddi olarak birşey sormuyorum,cocuklara bakım konusunda da birşey sormuyorum aslında. Aklımı kurcalayan şey,ailem. Biz Gaziantepte oturuyoruz yani ilcesinde. Ayrılık ailede ilk değil,benden once bosananlarda oldu. Ama onlar ayrı eve değil babalarının evine cıktılar. Cocuklari olanlar babalarına verip,kendileri uzaklarda birer evlilik yaptıklar,herkesin kendi tercihi. Fakat ben ne evlilik nede cocuklarım olmadan bir hayat asla duşunmuyorum. Bırakıp gidemem yani,evlenecek olsam birdaha hemen boşanır boşanmaz. Cocuklarım icin ayrıldığımin ne anlamı kaldı. Sadete geleyim,ayrı ev konusunda ailem karşı cıksa biraz cesaretim kırılır hemen korkarim diye cekiniyorum ama 3 cocuklada aileme ben katlanamam. Babam cok sinirli,annem zaten sıkan bir kadın birde 75 yaş ustu babaannem var evin icinde hepside şeker hastası,sinirliler. Ailemle konuşmuyorum şuan ama ayrılık devreye girince otomatikmen dahil olacaklar bana. Ayrı eve cıkarsam korkuyorum ailemden,sonra duşunuyorum insan evladına zarar vermez sonucta 3 tane cocuk icin yapıyorum bunu,onu ezmek te istemiyorum. Istiyorum ki herşey rızalarıyla olsun. Evlilik yaparken rizalari olmadi mutlu olamadım,ayrı ev konusundada kırmadan dokmeden karşıma almadan olsun ki mutlu olayım ama ne olur bilmiyorum. Sizce ne yapayım??