Eşimden nefret etmeye başladım, ona baktığım zaman yuzunde sanki şeytanı goruyorum. Duşunuyorum da onu tanıdığım gunden beri aslında hayatımda hicbirşey yolunda gitmemiş. Kendine ozguveni olan, yaptığım işlerde başarılı ve kendini seven bir insandım. Ama şimdi resmen ozguven eksikliği yaşıyorum. Sanki herşeyi yanlış yapıyormuş gibi hissediyorum. Kendi evimde hep bir tedirginim. Bunu boyle yaparsam kızar mı, bağırır mı diye duşunmekten cok sıkıldım. Her konuda beni eleştiren bir eşim var. Hicbir yaptığımı beğenmez ve takdir etmez. Aldığım maaşı beğenmez, tv izlerim neden surekli tv başındasın biraz kendini geliştir diye kızar bağırır.. Hamilelik doneminde olduğum ve riskli bir hamilelik gecirdiğim halde bile beni uzmekten cekinmez. Sanki hayatta hic guzel birşey yokmuş gibi surekli ve her konuda herşeyi şikayet eder. Her konuda bana yardımcı olduğunu soyler ama yardım ederken bin tane laf soyler.. kadınlar cok konuşur hic susmaz derler ya erkekler. Bizim evimizde tam tersi o surekli konuşur surekli şikayet eder, ben susar dinlerim. Ama onun o dırdırları hic bitmez. Ve ben hayatı bana zindan eden bu adamla ne yapacağımı hic bilmiyorum. Bu adam yuzunden Uzulup bebeğimi de strese soktuğum icin de daha cok uzuluyorum..