Uzun yazacağım lutfen bıkmadan okursanız sevinirim. Oncelikle nişanlım ve ailem arasında kaldım. Biz birbirimizi cok seviyoruz ve guzel anlaşıyoruz. Bir suredir de birlikte yaşıyorduk zaten. Nişanlımla daha once tek oda yapmaya karar vermiştik sonra benim fikrim değişti. Annem salon oturma odası ayrı olsun nasılsa ilerde cocuklarınız olduğunda tek odaya gececeksiniz yeni eviniz guzel olsun dedi. Bana mantıklı dedi ama nişanlım bunu kabul etmedi ben tek istiyorum ve illaki salonda yatacağım dedi. En geniş odaymış. Ayrıca masa ve konsol almayı bile kabul etmedi. Biz o şekilde eşya bakmaya gittik ve ben onu bozmamak icin salon takımı bakmadım o gun koltuk almadan geldik. Annem biraz soylendi. Bu sefer nişanlımda arabayla surat yaptı. Bu sefer annem de sinirlendi. Neden surat astığımı hic konuşmadığımı baskı altında mı olduğumu soyledi. Ertesi gun dışarı cıkacağım zaman annem izin vermedi beni ciğneyemezsin dedi. Bende annemin boyle yaptığını soyledim babanı ararım dedi. O sıra annem geldi elimden telefonu aldı buraya gel oğlum konusalım dedi. O gun oturup konuşuldu. Annem acıkca soyle soyledi: biz seni zora sokmak istemiyoruz evlenirken altın istemedik ne yaparsan o dedik duğune ortak olduk sırf destek olmak icin yok gucumuzle en guzelini yapmaya calısıyoruz ama eşya bile almıyorsan (nişanlımın Durumu daha iyi aileme gore) niyetini anlayamadık oğlum acıkcası senden korktuk ben sana nasıl guveneyim yarın bir gun kızımı ortada bırakmayacağını evi ortak yap o zaman dedi. Nişanlımda sinirlendi ticaret mi bu gibisinden. Biraz gerildiler. Annemde kızgınlıkla kızım gozyaşı dokerse hayatı zindan ederim gibisinden bir şeyler dedi. Orada mudahale etmediğime cok pişmanım. Sonra bir şekilde tatlıya bağladık ve biz gule oynaya esyalarımızı aldık istediğimizden cok mutluyduk dualar ettik.. ertesi gun nişanlım bana sende annen gibi mi duşunuyorsun dedi. Bende aslında niyetinin zora sokmak olmadığını annemin kaygılarını anladığımı ama evi istemediğimi soyledim. Annemin yanında gibi duşunup benden ayrıldı. Bir gun boyunca yalvardım yakardım o ağladı ben ağladım. Ama bu surede ne ahlaksızlığımız kaldı ne karakterimiz. Hepsini yuttum. Annem isterse ozur dileyeyim dedi. Yanaşmadı nişanlım. Halbuki ben ailesinden bile ozur dilemiştim sizin desteğiniz lazım anne baba yanımızda olun demiştim.. Ve dedim ki yaptığımın hata farkındayım ama duzen bozulmasın evliliğimiz ertelenmesin cocuk oyuncağına doner diye. İşte hala aynı şeyler suruyor.. Ben unutamam bu ahlaksızlığı diyor zamana ihtiyacım var diyor. ben nerde yanlış yapıyorum veya nişanlım mı hatalı annem mi?