Abiye yine mi sen, ay bu da dert mi diyecekler lutfen yorulmasın yazıp cunku cidden uzgunum.

Keşke şu bayramlar gercek aileler icin olsa biz muaf tutulsak.

30 yıldır bayram gecirdiğimi bilmem .Bu bayramda da sanırım full evdeyim. Gidebilecek hicbir yerim yok. Aslında somut olarak var ama yoklar.

Totalde 40 gun iznim var bi kısmı bayramla da birleşti.
Bu sene bunun basıma geleceğini bildiğim icin 30 40 gunluk yurt dısı planmamıştım. Olmadı.

Millet izin almak icin delirir ben acaba bu izinde ne yapsam tek basıma diye duşunurum.
Evet dert değil bu da dert mi evet, 10 gun evde kalmamak icin sap olarak yine tatile gidiyorum. Bir sonraki iznimde yine gidicem. Kış boyu da borcunu oderim.
Sırf vakit doldurmak icin sevgili edinen biri olmadım. Artık olacaksa gercek olsun dedim o da nasip olmadı.

Kurslar, spor salonları, felsefe klupleri, yardım dernekleri aktif olmadığım alan yok.

Psikoloğumun oğrettiği, oğretmeye calıştığı guvenli alan oluşturmaya calıştım yok. Bi annem var arada bi goruyorum. Baba abi kardeş kuzen yeğen amca hala teyze ne bilim anneanne babaanne hala hicbir şey hic kimse yok. Kimisi vefat etti, kimisini de belki yıllaardır gormuyorum.

Hafta sonunu kıpırdayamayacak kadar hasta gecirdim. Aldım elime telefonu arayacak hic kimse bulamadım. Bir gun boyunca hicbir sey yemedim. Ertesi gun kalkabildim ancak bir şey hazırladım.

Aile buyuklerimin arkadaslarımın cevremin kalbini kırmamaya saygıfa kusur etmemeye calısan ve ozellikle her zaman yanlarında olan olmaya calışan biriyken benim neden boyle oluyor.

Cok cok daha guzel yerlere gelebilecekken beş parasız tırnaklarımla kazıya kazıya zorla okuyup memur oldum.
Ya senelerdir alışkınım aslında bu duruma ama bu bayram seyran donemleri biraz koyuyor tabir i caizse.

İşinin en en iyisi psikoloğumu bile caresiz bıraktım bu konuda.
Arkadasımın tup bebeği tutmamış ona da uzuldum sonra kendi dert ettiğim şeyin kucukluğune baktım. Hayatımın yuzde doksanı takmıyorum takmamaya calışıyorım yinede ara ara cok koyuyor kimsesiz olmak engel olamıyorum.