Arkadaşlar bu sadece ic dokuş dert değil gibi. Sadece benim aklıma gelen duşunceler sizde de oluyor mu diye merak ediyorum. Ben son altı yıl boyunca her konuda her şekilde hep olumlu duşunmeye calıştım. Yaşadığım olumsuzluklar da vardır bir hayırlısı ben goremiyorumdur dedim. Ama sanki ben olumlu baktıkca pozitif duşundukce aksilikler beni buluyor gibi. İlk evliliğimde yaşayamadığım şeyleri ikinci evliliğimde yaşayacağım diye hep teselli ediyordum kendimi. Pandemi oldu nikahım istediğim gibi olmadı arkadaşlarımın hicbirisi gelemedi. Ağız tadıyla mutlu Mesut balayı planladık yine ucuşlar kapatıldı gidemedik. Daha da gidemeyiz. Eşimin iyi bir kazancı vardı birimi değişti kazancı duştu. Ustune son iki aydır cıkan sağlık sorunlarım var. Benim iş yerim değişti yine maaşı daha duşuk bir yere gectim. Arabamızı satmıştık yeni araba ihtiyacı oldu. Şuan sıfır arac bulunmuyor ikinci el fiyatları sıfırdan farksız. Herşey ateş pahası. Surekli kazancımız yetmeyecekmiş borcumuzu odeyemeyecekmişiz kaygısına kapılıyorum. Daha detaylı yazamadığım bir suru kucuklu buyuklu aksilik. Hepsi sıralanmışlar teker teker geliyorlar sanki. Artık bir konuda mutlu olmaya hevesli olmaya hayal kurmaya korkar oldum. Neye elimi atsam kuruyor sanki. Olumlu duşunemiyorum yaşam enerjimi kaybettim. Surekli uyuyorum yada ağlıyorum. Eşim de bu durumuma uzuluyor. Eskisi gibi ol artık cok şukur halimizde ne var diyor ama ben bir turlu toparlayamıyorum kendimi. İcimde hep kotu bişeyler olacakmış sıkıntısı var ve gecmiyor bir turlu. Ben de eski beni istiyorum ama duşununce o halim cok Polyana gibiymiş. Surekli negatifim. Olumsuz şeylerde hayırlısı boyleymiş diyip gecemiyorum artık. İsyana duşmekten korkuyorum. Benim gibi olup sonra kendini toparlayanlar neler yaptınız