Eşimle cok uzun yıllar cıkıp evlendik.Ancak evlendikten sonra ne soz verdiği ilcede ne de evde huzur verdi.Varsa yoksa ailesiydi.Onun ailesine yakın yaşamak istemediğimi belirtmeme rağmen evlendikten sonra odaları ayırarak ev icinde yemeğe temizliğe laf atarak(obsesif kendisi)her gun tartışmayla gecti.1 senelik evliyken evleri ayırdık.Mahkemelere cıktık hep mahkeme gunune kadar burnundan kıl aldirmazken,mahkeme gunu herşeyi duzelteceğim deyip 1 gun sonra vazgecti.Ayri şekilde 2 sene gecti ve bu surecte hep goruştuk.Sartlari aileye yakın yaşamak,yazları en az 20-30 gun memleketine gitmek,emekli olunca 3-4 ay koyunde kalmak bu konulardan hic vazgecmedi.Sundugu şartlarda babasına ev almak,benim ailemle cok goruşmemek vardı onlardan vazgecti.Son bir şans istiyor ancak kendisi ev icinde aşırı karışan ve hic bir şey begenmeyen biri,kız tarafını erkek tarafından geride goruyor.Ben de calışmama rağmen ev işlerini benim gorevim goruyor ve kesinlikle temizlikci tutmama karşı,aile icindeki her şeyi yediğimiz ictiğimiz gittiğimiz ,tartistigimiz her şeyi ailesine anlatıyor ve buna şeffaflık diyor.Gecmisi hic unutmuyor ve aileler bize gelirken telefonla gelsinler dedik diye bana ve aileme cok ofkeli.Kendisi tek erkek cocuk ve butun sorumluluğu kendine alıyor.Kiz yeğeni ilerde kocanın ailene gideceksin ona gore ev işi oğren oraya ait olacaksın ataerkil kafasıyla yetişmesi gerektiğini savunuyor.Tum bunlara rağmen seni de mutlu ederim diye kendini duzelttigini iddia ediyor.Guvenmiyorum ama son bir şans vermeli miyim?
GUNCELLEME:En son hafta tum şartlarından vazgectiğini soylemesine rağmen defalarca şans verdigim icin guvenemeyip bitirdim.İns doğru yapmisimdir.Simdiden acabalar beynimi yiyor ama gececek değil mi?İnsan değişmez değişir miydi sorusunu aklımdan silmeye calisiyorum.Hepinize TESK ederim.Mutlu gunler tez zamanda gelir ins...