Merhabalar uzun suredir uye olmadan bu forum gibi bir cok forumu da takip ediyordum oğlumun sıkıntısı yuzune. Kendi hastalığım icinde daha once bu forum kanalına uye olmuştum size sorunumdan bahsetmek istiyorum.
Oğlum 22 yaşında. Rahatsızlığından kaynaklı surekli kortizon tedavisi goruyor son 11 yıldır. İlac tedavisine başladığımızdan beri daha kucukken 13 yaşındayken anne ben birinden hoşlanıyorum onu gormeyince moralim bozuluyor platonik aşığım onu gormek icin okuldan cıkınca iş yerinin onunden geciyorum tarzı şeyler soyledi. Tabi gururlandik sen erkek mi oldun kızlar peşinden mi koşuyorsun filan.. tabi bu kız değil bir erkek diyince dunyam başıma yıkıldı. Konunun uzerinde gunlerce durdum hastalığı yuzunden bağıramadim ama herşeyi anlattım o zamanlar 13 yaşındayken oğluma video acıp bak bu kadın cinsel organı senin ilgin bu yonde olmalı tarzı yontemlere başvurdum. Tabi biz hastalığı yuzunden ilaca başlayınca doktorumuz başta uyardı bizi hormon seviyesini alt ust edecek başınıza sorunlar gelebilir tarzı. Bir sure sonra bu konuyu hic acmadık kendide acmadı anne benim ki bir hataydı elimde değildi filan diye kapattık. Sonra 19 yaşlarında tekrar nuks etti bu sıkıntısı tekrar başa sardık aynı konuşmaları tekrar yaptık kendi isteği ile psikiyatri psikilog herşeyi kendi isteğiyle gezdi. Ben yaptığım şeyden utanıyorum sizi kucuk duşurmekten korkuyorum gibi pişmanlıkları vardı. Babamız bir kac defa bu konuyu sezdi yaşı kucukken aldı konuştu karşısına ne olursa ne hata yaparsan yap arkandayım gibi ama tabi o zamanlar 14 yaşındaydı. Şimdi babası boyle birşey olduğunu duysa hic şuphesiz ki evladından vazgecer veya sonu daha kotu biter olumle. Şimdi 22 yaşında ve testesteron tarzı hormonları hep duşuk cıkıyor ilacı bırakma gibi şansımız yok bıraktığımız an ilacı 1 saat bile gec yutunca hayati risk taşıyor. Dediğim şimdi 22 yaşında daha once arkadaşlık kurduğunu bunlardan pişman olduğunu bir hataydı diyor yakın bi sure once yine boyle bir arkadaşlık kurduğunu ama geri pişman olduğunu soyluyor. Yaptığım kotu birşey de olsa bana yol gosterdiğin icin teşekkur ederim diyor . Tabi bir anne olarak buna hem dinen hem toplumsal hem bireysel acıdan doğru bulmuyorum. Ama evlattan bahsediyoruz vazgecemiyoruz insanın evladı katil bile olsa haklı olması icin bir sebeb arayan anneleriz bizler. Sizce yaklaşımım nasıl olmalı senden vazgectim tarzı blof yaparsam anında ilaclarını kullanmayı bırakıp kendine zarar veriyor daha once başımıza geldi 11 gun yoğun bakımda yattı. Ne yapabilirim ?