Selamlar.

Bi kac konu once ailemin anlaraya taşınma kararından bahsetmiştim. Kız kardeşim ankarada ben eskişehirde annemle babam da memlekete yerleştiler.
Bu surecte babam kronik koah hastası ve bi atak yaşamış apar topar gittim yaklaşık bir aydan fazla suredir oradaydım. Bu surecte ablamda geldi bayram uzeri. Kendisi boşanma sureci icerisinde psikolojisi cok normal değil. Alttan alıp idare ettim hep. Lakin bayramda hepsi beni cıldırttı. Eşim ile ailem arasında kaldım. Eşim pskilojik sıkıntıları olan biri ilac kullanmayı bırakmış ben yokken ve biraz sıkıntılı bi durumdaydı. İlacları yanına da almamıştı. Aileme bişey demedi yapmadı ama kendi halinde odaya kapanık takıldı. Pek muhabbet etmedi uyumsuzdu yani. Ablam bunu boşanmadan once de surekli sıkıştırıp niye devam ediyorsun diye soyleniyordu ama artık iyice dozunu arttırdı soyledikleri artık beni yıldırdı. Surekli boşan boşan boşan. Takmış benim boşanmama.
Bu durumda annem nerede diyeceksiniz. Annem de benim psikolojik sorunlarım olduğunu delirdiğimi duşunuyor. Eşimden dolayı tahammul seviyem de duşme oldu bunu kabul ediyorum daha gergin ve sinirliyim ama bunu onlara yansıtacak bi ortam veya davranışım olmadı.
Eşimse beni gercekten bitirdi zaten. Uyumsuzlukları herşeyi artık soğuduğumu iliklerime kadar hissediyorum. Ama ben ne zaman boianmaya kalksam surekli surekli baskı uyguluyor. Benimle aynı hayatı paylaşabilecek bi insan olmadığına artık eminim.
En son babama gittim dedim ki ben donmek istemiyorum artık lutfen yapamıyorum. İyi gunde her zaman arkandayız diyen babam duzelir duzelir dedi ve gonderdi.
Ablamın arkasında duran ailemin bana destek cıkamaması gucume gidiyor. Cevapları gec verebilirim kusura bakmayın.