Merhaba arkadaşlar boşanma aşamasındayım ve cok yalnızım buraya yazıp bu yollardan gecen birilerinin bana yardım etmesini rica ediyorum. Daha evliliğimin bir yılı dolmadı ve o kadar ezildim o kadar cok şiddete mazur kaldım ki şu an ayrılma kararı almama rağmen toparlanamıyorum bana yapılan haksızlıklar eşimin beni surekli evden kovması benim surekli kendimden vermem cok zoruma gidiyor duşundukce ve engel olamıyorum buna. İlahi adalete cok guvenirim asla şaşmaz bilirim ama sabırsızlanıyorum. Eşimin beni dovup evden kovmasına rağmen hala yuzsuzce hayatına devam edebilmesi canımı acıtıyor ozur beklemiyorum artık istemiyorumda sevmiyorum da ama zamanında onu sevmiş guvenmiş olmam beni cok uzuyor kendime yediremiyorum. Bende devam ediyorum sozde ama icim cok acıyo yaşadıklarımı duşununce ve şu an adapte olmam gereken bir sınav var kendimi toparlamam lazım gucsuz biri değilim normalde şu durumda olduğuma hala inanamıyorum. Ailem istemedi onu ama evlendim hic hak etmediğim muameleyle karşılaştım surekli bu ev benim diyerek beni evden kovdu yediremiyorum. Verilmiş sadakam varmış kurtuldum diyorum ama gururuma yedremiyorum o hakaretleri ve surekli suclanışlarımı...