Kızlar merhabalar. Bu siteyi surekli takip ediyordum ama ilk defa ben de derdimi sizlerle paylaşayım istedim. Ben 41 yaşında yalnız yaşayan biriyim. 23 yaşında bir evlilik yaptım ve cocuk sahibi olamadığım icin boşanmak zorunda kaldım. Eşim beni terketti. Şimdi de evlenmiş ve baba olmuş. Neyse o eski konu. Yıllar gecti bir yerde calışmaya başladım. Guzel bir arkadaş grubum oldu. Mutlu değildim ama en azından huzurluydum. Biriyle tanıştım. 2 oğlu vardı. Onun cocuklarını kendi cocuğum yerine koydum. Cok sevdim. Hem onu hem cocuklarını. Maddi durumuda iyiydi, calışmamı istemedi. İşten cıktım. Her ay nerdeyse calışırken kazandığım kadar harclık veriyordu bana. Ben de evde cocuklarla vakit geciriyordum. Cok guzel gidiyordu herşey. Ama bir muddet sonra evde huzursuzluklar başladı. Beni yanında istememeye başladı. İş yemeğine giderken bensiz gidiyordu, haftasonları erkek arkadaşları ile program yapıyor beni evde cocuklarla bırakıp gidiyordu. En sonunda ben de bu duruma isyan etmeye başladım. Kavgalarımız başladı. Ve beni terketti. Soğudum sana dedi. Ayrıldık. Anne evine geri dondum. Yaşım 41 bakıyorum gecmişe. Ne bir aile kurabildim, ne anne olabildim. İşsiz, gucsuz beş parasız anne evinde kucuk bir odada yaşıyorum. İş bulmak şu salgın zamanı cok zor. Bazen bu dunyaya neden geldim diye duşunuyorum. Bilmiyorum. Lutfen bana fikir verin.