Gecen seneden beri gormedim diye geldim. Torunlarını gorsunler hastalık var olum var.
2. Dalga filan olursa daha 1 sene daha gorusemeyiz diye geldim.
Ama geldiğim gunden beri duymadığım hakaret kalmadı. Su sisesi masanın ustunde yer degistirmis diye bela okumalar cocuk tuvaletten cikarken kapiyi tam kapamamis diye kufur etmeler 6 gunluk bayat ekmeği yemedik diye arefe gunu evdeki sandalyaleri başımızdan ucurmalar ve bugun 1 yaşındaki bebekle 45 derece sicaklikta tarlaya calışmaya gitmedim diye yediğin ekmek haram olsun kan kusarsin inşallah demeler. Bunu diyen yaratik malesef yazmaya dilim varmasa da baba denilen sahsiyet. Uvey filan degil. Oz baba.
10 gun sonraya donuş biletimi almıştım zaten bu olaydan once. Bir daha gelme diyenler icin senede 1 defa geliyorum zaten. Memleketimi ozluyorum. Cocuklarım ananesini ozluyor. Zaten onun hatrı icin geliyoruz.
Cocuklugumu aldı benden gencligimi de.....
Şimdi geri kalan hayatimi zehir etmeye devam ediyor.
Eşim bunlarin hicbirini bilmiyor. Eve erken donersem iskilenir ve bu olayı didikler.
Zaten onunla da bir iyiyiz bir kotu.
Ne yapabilirim demeyeceğim. Yapacak birşey yok bunu biliyorum. Insan ailesini kendi secemiyor.
Kızım diye kalbi carpan bir baba olmasını cok isterdim ama onda kalp yok ki benim icin carpsin.
Cocuklarımın yanında bana keşke dogmasaydin keske hic olmasaydin dedi. Oysa ben hic birsey yapmamistim. Sadece masayı silerken suyu bi kenara koymustum o kadar.
Butun bunlar olurken anneniz ne yapıyor diyenlere sımdiye kadar yaptığı tek şeyi yapıyor once ağlıyor sonra o geldi mi koşa koşa onune yemek hazırlıyor. Kustu konuşmadi diye dereden tepeden konuşmak icin bi konu bulma ya calışıyor. Yokkende arkasından beddua ediyor o kadar.