İyi gunler bayanlar nasıl anlatsam bilmiyorum.2012 yılında evlenmiştik eş kişisiyle kendim oğretmenim. Alt ust oturdum. O kadar sorunlar yaşandıki 2 kere evi terkettim ama yinede kendi cabamla dondum. Ben ne zenginliğe ne varlığa baktım. Gelşn gittiğim evden herşey anlaşılırdı. 2odalı mutfağında cam olmayan coook eski bir ev bakmadım bile benim icin onemli olan mutlu olmaktı ama malesef. Sadece eş kişisi aile olmayı başaramadı beni kardeşi ve ailesiyle aynı kefeye koydu. Eşit vakit gecirmeye calılştı. En basit ornek kardeşiyle aynı yere gittik diyelim beraber. Beni arıyorsa ne yapıyorsunuz diye. Kapatıp onuda arıyordu.cunku darılabilirdi. Daha neler neler anlatsam sayfa yetmez.
Benim en buyuk hatam cocuk yuvayı kurtarır mantığı oldu. Bi cocuğum oldu. Ama malesef doğumda yaşanan sıkıntılardan dolayı oksijensiz kalmaya bağlı engelli bi oğlum var. O benim heeşeyim sevgisini hicbirşeye değişmem. Ama ei kişisi doğumdan sonrasınıda burnumdan getirdi. Annemin kalması sorun oldu ki cocuk yoğun bakımdaydı bana destek amaclı yanımdaydı Hastaneden cıktığındada annem yanımda kalacaktı bi sure ama demediği laf kalmadı. Cocuğu doktora goturmek istedim gelmedi benimle inadı icin. Bende katlanamadım ve bıraktım. Dava actım. O surecte oğlunu hic arayıp sormadı bile. Dava aşamasında evine don dedi o da tek bir kere. Bende heeşeyi bırakalım benim oğlum var engelli dedim. O eve asla sığamayız bir suru fizik aletleeimiz var dedim ama umursamadı sen bilirsin dedi. Cok şeyler var ama yazamayacağım ve boşandım. Allaha şukur paramda var. Ailemde tam destek. Oğlumda benim herşetyim.
Ama eş kişisinin 2 erkek cocuğu olan bir bayanla evlendiğini ve onlara ayrı ev actığını duydum. Oğlum adına cooook uzuldum. İcten ahhh ediyorum. Birgun tutar mı