Iyi gunler hanimlar
Kimseyle bukadar detayli paylasamadigim icin sizlerin fikirlerini dusuncelerini merak ediyorum.
Erkek arkadasim var 8 aydir birlikteyiz. O 35 yasinda ben 29. Kendisi 3 yil oldu bosanali ve bu evliliginden 2 kizi var (11 ve 14 yas).
Kizlari bastan beri kabul ettim fakat henuz tanismadik (denklesemedik)
Buyuk kizi ilk beni duydugunda annesinin doldurusuna gelip para istedi babadan ve alamayinca babasiyla tartisti bana kufurler etti beni sebep bildi ve bagini kesti. Fakat kucugu daha cok babaci ve iki haftada bir veya tatillerde geliyordu surekli babasina. Tabi bu surecte biz erkek arkadasimla fazla gorusemiyorduk kiz babaannesine gittiginde gorusurduk 2-3 saatligine. Sorun yoktu benden yana hep anlayisliydim.

Neyse zamanla erkek arkadasim ben anlayisli oldukca sanki kiymet bilmemeye basladi. Birgun Tartismistik kalbimi kirmisti ve ben meseleyi bulusarak hal etmek istedigimi soyledim. Bulusacaktik ama araya hep birseyler girdi ve oldu 6 gun. 6 gun boyunca aramiz soguktu oda benden birsey olmamis gibi davranmami bekledi hep. Ama yapamadimki icim buruktu sonucta.
Her Neyse tam bulusacagimiz hafta buyuk kizida birden aradi ve gelmek istedigini soyledi. Tabiki bende cok sevindim erkek arkadasimin adina sonucta buyuk kizi o adimi atmisti. Kizlar geldi kaldilar babalarinda ve erkek arkadasim bana gun verdi bulusalim bu meselemizi konusalim diye anlastik. O gun geldi catti beni aradi neymis buyuk kizi alisverise ve yemege gitmek istiyormus. Artik canima tak etmisti cunki 8 gundur aramiz soguktu bulusamiyorduk ve hep anlayisli olan bendim. Bu sefer dedim bana soz vermistin bir cozumunu bulabilirsin aslinda.
Cok uzuldu iki ates arasinda kaldim cocugu kirip hayir diyememki dedi. Hayir Deme zaten fakat bir cozumunu bul ben bugun bu meseleyi konusmak istiyorum kac gundur erteliyoruz hep birseyler giriyor araya dedim. Bu sefer anlayisli olamayacagim kuklan degilim dedim.
Her neyse uzun lafin kisasi o gun gitti cocuklariyla ve beni yine bir kenara atti..
Oysa cozum coktu. Ve 2 gun boyunca aramadi sormadi beni anca cocuklari annelerine biraktiktan sonra aradi. Yani cocuklara acikca delikanlica diyemediki ben X le gorusecegim 1 saatligine. Neymis buyuk kiz aylar sonra ilk defa gelmis ve ona hayir demek olmazmis. O zaman bana soz vermeseydi onca gun bekletmeseydi.
Cocuklarda ozellikle buyugu benimle tanismak istiyordu fakat ben erkek arkadasimla arami duzeltmeden cocuklara rol yapip tanisamazdim kisiligimde bu yoktur.
Bu olaydan sonra cok yiprandim. Gelecegimizi dusundum demek ben hep en son planda olacagim hep yipranacagim.. Oda diyor cocuklarla tanissan boyle zorluklar yasamayiz.
Kesinlikle cocuklarini bosversin demiyorum fakat dengeyi tutsun. Cocuklarinin hic birseyine Hayir diyemiyor ozellikle buyugunden cok cekiniyor. Oysa cocuklar ayri ve hayat arkadasi ayri kategoridir degil mi?
Neye kizacagimida bilmiyorum inanin bir yandan onuda anliyorum fakat kendimide dusunmek zorunda degilmiyim? Asiri anlayisli olmanin sonu boylemidir?
Ayriligi dusunuyorum kafam cok karisik..
Sizin fikirlerinizi dusuncelerinizi merakla bekliyorum