Merhabalar Hanımlar,

Her yolu denedim ama bir cozum bulamadım, belki farklı bir fikriniz olur ya da sadece dertleşiriz diye derdimi paylaşmak istiyorum.
Kız kardeşim benden 10 yaş kucuk. Ben her zaman kendi başının caresine bakan cocuktum ve aileme hic yuk olmadım maddi manevi...
Okurken bursum vardı her zaman, bir ara boşandığımda benle ilgili 35 senede bi kere uzulup sıkıntı yapmışlardır o kadar...sonrasında zaten cok daha iyi bir evlilik yaptım ve o konuda da kalpleri ferahladı.

Ben onlara ne denli yuk olmamaya uzmemeye calıştıysam, kardeşim surekli sıkıntı yarattı onlara. Başını derde sokmalar, gereksiz masraflar cıkartmalar, surekli hoşnutsuz davranması, şehir dışında okudu universiteyi her eve geldiğinde evde kaos yaratmalar....
Bu coronada okulu Mart ayında kapandı ve tası tarağı topladı o zamandan beri annemlerde...
annemin de babamında sağlık soruları var, evdeki bu surekli kaos ortamında iyice gerilmiş durumdalar. Babam 2 ay once arayıp telefonda bize cok cektiyor evde ne olur okulu bitti bir an once iş bulup evden gitmesine yardımcı ol diye adam resmen isyan etti...
Biraz ortamı yumuşatmak biraz da tatile başka bir yere gidemeyeceğimiz icin tatilde ailemin yanına geldim eşimle.
Kardeşim şu an online part time calışıyor.
Annemlerin evi musait herkesin ayrı odası var, asla rahatsızlık vereceğimiz bir durum yok. İlk gunler iyiydi en azından fena değildi, alışverişe cıkarttım genc kız heves ettiği olur diye, alakalı alakasız istediğini aldı eve geldik...
O gunden sonra bir canavara donuştu bize karşı da... yumurtanı nasıl yapalım diyorsun bağırmaya başlıyor sebepsiz yere ben kendim yaparım diye, sabah gunaydın diyorsun cok sesli gunaydın diyorsun diye bağırmaya başlıyor, Turk kahvesi icer misin diyorsun ben filtre kahve yapacaktım diye ağlamaya başlıyor....
Surekli yaaa sabır diyorum....
Ve bana bunca telefonda şikayet eden annemle babam ne hikmetse aman ses cıkmasın onun istediği gibi olsun, aman uzuluyor duzenli işim yok diye diyeeee alttan alıyor. Onlar alttan aldıkca koz cılgın gibi istediğini yapar oldu...
En son dun kahvaltısını gec yapacaktı hazırladım ama masada bıraktım diye bana cılgınca bağırınca, o andan beridir o yokmuş gibi davranmaya başladım. Akşam bu durumu farketti, yuzune bile bakmıyorum ve gerekli olmadıkca konuşmuyorum. En sonunda bağırtısı kesildi...
Biz cuma evimize donuyoruz ama anneme babama bir yandan uzulup bir yandan kızıyorum. O boyle cılgınlar gibi bağırırken 2 cift laf soylemiyorlar diye... bu elbet bir surec bir gunde boyle olmadı bu kız, maddi manevi her istediği verildi. Şimdide araba alacaklarmış kendini evde kısıtlı hissetmesin diye...
Ben boyle o yokmuş gibi davranacağım ama bi yandan da bazen ondan cok bağırmak istiyorum ama ne hikmetse bizimkiler onu melek olarak goruyor eşim benden daha şaşkın bu hallerine. ne yapayım?