Merhabalar. 6 ay kadar once universiteden sınıf arkadaşımla netten konuşmaya başladık. Tabi 37 yaşındayım yıllar gecti yani. O zor bitirmiş okulu KPSS olmamış. Bir kurumda işci statusunde ama işte bilgisayar yazı işlerini yapıyor. Kadroya gecirmişler. Farklı illerdeyiz yakın da değil ustelik. İşte konuşma sevgililiğe evrildi. İkimizin de ilk ilişkisi. Pandemi dolayısı ile netten konuştuk hep. Yazlığa gecince orda goruştuk. El ustunde tutuyor beni. Herkesi zorlarım ne desem tamam diyor. Sen nasıl istersen diyor. Tayin hakkı varmış. Yani yanıma o gelecek. Ben yer değiştirmek istemediğimi baştan soyledim. Bu yaşıma kadar hep eleyici davrandım. Şimdi ne bileyim bazen napıyorum ben diyorum. Bir yandan seviyorum da onun beni el ustunde tutuşu ne bileyim belki de hic ilişki yaşamadığımdan iyi geliyor. Annemle tek yaşıyorum ben bu pandemi suresince her işi ustlendim. Bu da cok yıprattı bunun psikolojisi de olabilir bilmiyorum. Cok karışığım. Kolay kolay kimseye guvenmem. Şimdi o benim icin tamam herşey diyor. Diğer gelişinde yuzuk bile getirebilir. Ben aslında yaşadığı yere gidip bir gormek istiyorum. Ama pandemiden dolayı otelde kalmak sonrasında anneme bir şey taşırmıyım endişesinden gidemiyorum. Geldiğinde de diken ustunde goruştum dışardan bir şey alırım da anneme gelir diye. Ne yapmalıyım 10 gun goruştuk yuz yuze. Annem ile ablam da kararını ver diyor. Resmen sıkışmış hissediyorum şu an. Yani ayrılsam cok uzulurum biliyorum ben de boş değilim. Ama bir anda karar da vermek istemiyorum. Pandemiden dolayı da elim kolum bağlı.