Her gun burada acılan korana hikayeleri okurken turkiyede bir artış olduğunun farkındayım.

Virus arttıkca insanlara bir rahatlık geldi işte tam anlamadığım nokta bu.
Aylardir evden pek cıkmadık cocuklar virus geldi geleli market yuzu gormedi.

Misafirliğe son bir aydır mesafe kurallarını da onemseyerek olumlu bakmaya başlamıştık bizim bulunduğumuz yerde hic virus cıkmadığı icin.

ama diğer sehirlerde tekrar virus artmaya başlayınca eşime misafirlik işlerine ara verelim

bayramdan sonra kimseyle gorusmeyelim herkes kalabalığa girmiştir şehir değişikliği yapmıştır dedim anlaştık tamam dedi.

Iki gun once baska şehirden bir arkadaşı aradi size geliyoruz bayramlaşmaya dedi. Mesafe kurallarina uyariz dedi ve emrivaki oldu geldiler.


Bana sorulsa hayir kabul edemem derdim ama oyle bir sansim da olmadı.



Neyse geldiler opme sarılma olmadı. Ama cocuklar itise kakisa oynadılar bizimkiler ve onlarinkiler.


Sonra kadin dedi ki ayy bizim orda cok virus var burda ne guzel hic yokmuş.
Ben şaştım kaldım ne desem o an boş olacakmış gibi hissettim evden kovmak geldi icimden o an.


Sonra bir arkadaşları varmış sizi de tanistiralim burdalar buraya geliyorlar dediler.
Neyse onlar da geldi ben hala kendimi kabustayim sanıyorum ne zaman uyanacagim acaba diye bekliyorum.

Onlar da geldi tanisma faslindan sonra kadin dedi ki dun cenazeye gittik cok kalabalıktı. Cok kişiyle sarıldık falan.

Terasta oturduk evin icinde oturtmadim bile maskeleri cıkarmadık.

Neyse onlar gittiler ben hemen evi havalandırdım. Her yeri domestosla sildim cocukları banyo yaptırdım.

Oyle uyuduk. Dun yine bir arkadaş aradı size gelicez diye kadın tansiyon hastası
Dedim canim gelmeyin

bak su an biz kendimizi riskli goruyoruz son zamanlarda cok kişiyle goruştuk. Sen tansiyon hastasısın sonra goruşelim dedim. Tamam dedi.


Oh dedim rahatladım. Sonra 1 saat gecince yine aradi biz hazırlandık geliyoruz bizim icin sorun yok goruşelim illa dedi bir sey olmaz mesafe kuralina dikkat ederiz maske takariz diye geldi. Ben o kadar bak sana bir sey olursa kendimi suclarim dedigim halde bir sey olmaz dedi.

Keşke onu duşunmek yerine kendimi dusunseydim benim de sucum bu.
Hayır asla gelme demeyi oğrettiler bana.

O gunden sonra bir dada babalarimiz gelse asla kabul etmicez dedik oyle de oldu.


Ne oldu bu insanlara ben mi cok takıntılı oldum herkes cok rahat diyorum bazen.
Ama o entube hastalarının fotograflarini gorunce korkuyorum. Hadi sevdiklerimden biri ya da ben o halde olursak diyorum. 99gundur
Ben mi cok duygusal bakıyorum olaylara ?

Hemsireler doktorlar dikkat etmeyenlere hakkımızı helal etmeyeceğiz diyorlar .
Onları izleyen var mi hikayelerini bilen var mi en cok onlar yoruldu biz nasıl onların hakkını odeyeceğiz boyle yaparak diyorum.

Aylarca evladindan anne babasindan otel odalarinda kalan peynir zeytinle yemeğini geciştiren hemsirelerimizin gozyaşlarını goren var mi diyorum.

O tulumları cikardiklarinda ic camasirina kadar terlemis olduklarını sac diplerinin hic kurumadıklarını bilen var mi diyorum.

Bunların hepsini bize gelenlere de anlattım artık virus oldurucu değil sende rahat ol diyorlar.

Başımı alıp uzaya kacasim var. Anlasilmadigim icin.

Bir dağa cıkıp bagirasim var.

Duvarları ayağımla kirasim var.

Bu virus hayat enerjimi aldi insanlara insanlara olan guvenimi aldı.
Ama sevdiklerimi elimden almasın.
Yoksa herkesi ben de yakarım


Not: Bu konuda ki hatami anladım. Insanlara kalpleri kirilircasina yok demek . Başka turlu laftan anlamazlar cunku.
O gunden sonra kac kişi yine goruşmek istedi eşimin babası gelmek istedi baska şehirden cok samimi arkadaşım gelmek istedi net bir şekilde hayır daha sonra goruşelim kimseyle goruşmuyoruz dedik. Gelmediler.

Benim gibi cok kisi var biliyorum kalp kiramadiklari icin direkt yok demediği icin bunlara maruz kalan.

Hatamizi farkedelim ve ben de dahil kimseyi asla kabul etmeyelim.