Ben bu mesajı ağlaya ağlaya yazıyorum neredeyse tum konuları babamla ilgili olan hesabımı kapatıp artık olabildiğince onunla ilgili konu acmamaya calıştım hatta eski bi uye eski bi konumu hatırlayıp sanırım o uyesin deyince sanki yaşattığı butun rezillikler benim ayıbimmista anlayacakmış gibi utanmıştım...

Başlıktada belirttiğim gibi kızlar yalvarırım size cok kotu olan evliliklerinizi ozellikle sevmediğiniz insanla evliliginizi cocuklar var diye devam edip onların bugunu kurtarıp geleceğini cehenneme cevirmeyin inanın o huzursuz ailede yasamak anne babasının tartışmasına ozellikle ikisininde birbirini sevmediğine şahit olması kadar kotu bir şey yaşamaz evladınız ve bildiniz cocuğunuza her turlu hasar.
Benim anne babam bilindik eski donemin gorucu usulu evlendirilmesiyle evlenmiş ikiside birbirinden zerre hazzetmeyen iki insan annem daha ben yokken birkac kez babaevine gitmiş hala bile soylediği cocuklarımı duşunduğum yetim kalmasınlar diye geldim ama bana sorarsanız eski zamanda boşanmanın ayibindan dolayı belkide ailesinin kabul etmediği nedenlerden donmuş.

Cocukluğum anne babamin kavgaları babamin anneme şiddet uyguladığı geceleri kavga sesinde uyuyormuş gibi yapmakla babamin umursamadığı eviyle bazen evde ekmek olmadığında umursamayıp şehir dışına gezmelere gitmesiyle hayatımızda hep ikinci ucuncu kadınların olmasıyla gecti.Ben bu evlilikte sadece babamı suclu gormuyorum annemin de hataları olduğunun buyudukce farkına vardım annemin kinci olması babamin hatalarını anladığı zaman adım atmalarina karşılık vermeyisine karşılık huzursuzluk arttıkca arttı hatta babamınsa kotuluğu de sanki daha cok arttı.

Bazen duşunuyorum herhalde insan annesini sevmeyince cocuklarınıda sevemiyor galiba babamda bizi hic sevmedi herşeyi gectim cocuğun hastalanınca korkarsin ya endişelenirsin bunuda hic gormedim.Cocukken bi kaza gecirmistim kolum belkide sakat kalabilecekken hastaneye bile goturmedi beni tabi ben o zamanlar gorunce hastaneye gotursun diye degilde dovmesin diye dua ediyorum.

Cocukluğa dair hatırladıgım seyler kavgalar huzursuzluk babamın varlık icinde bize yaşattığı yokluktan dolayı hayatıma geniş bi şekilde yayılan psikolojik maddi manevi hasar.
Şeker portakalının okuyanlar bilir ya hani yokluktan tum cocukların birbirine sardığı bir hal vardı ya tam manasıyla oyleydik.

Bende cocukken amcalara gitmek isterdim hep amcamla yengem Adile Naşit ve Şener Şen gibiydiler kavgada ederdiler ama barışırdılar cocukları da oyleydi durumları yoktu ama yaşadıkları varlıkta yokluk değildi ve hep beraber yeyip icerdiler baba cocuklarından farkli bi sofraya oturmazdı hic biz babamla sadece ramazan sofralarında beraber otururduk bayram kahvaltısında son bulurdu o beraber oturma.

İnanın bu konulara detaylı girmek istemiyorum cunku sanki tv 'deki acı dolu kısa metrajlı yokluk fakirlik filmleri gormuşum gibi icim daraliyor hatırladıkca ama sanki bunları anlatsam bir suru cocuğun hayatını kurtaracakmışım gibi geliyor.

Biz buyuduk babamin desteğini gormediğimiz hayatta guc bela is guc sahibi olduk bu sefer evin butun maddi sorumlulukları ustumuze yıkıldı annem hallolsunda nasıl hallolursa olsun kafasında bazen bisey biter para olmaz babama soylesene diyorum o kizip bagirip cagiriyor diyor
Ama demiyor ki ay sonu bu kizin cebinde yol parası var mi yok mu

Herşeyi gectim suan evde yine anne babamdan kaynaklı sıkıntılar var ne zaman kıyametler kopacak diye icim icimi yiyerek bekliyorum.

Maddiyat desen ida artik yordu3-4yillik calışanım kenarda 100 lira param yok

Sabah bi uyandım hesabıma girdim kredi kartı odemesini yaptim bir yere verilecek 1000 liralık bi taksit var ağırdım telefon faturasını yatırdım 85 lira bir arkadaşa 200 lira birine borcum var onuda odedikten sonra cebimde kalan 120 lira para onuda yola mi vereyim aylık mi gecineyim napayim sasirdim artık tukendim yemin ederim

Nolur hanımlar yurumeyen evliliği ozellikle babalık yapmayan insanı cocuklarım icin deyip zorla hayatınızda tutmayın