Bir babam var babası olmuş olanları kiskanmama neden olan...
aklim erdiginden beri annemi dovduğune şahit olduğum.

ondan kacmak icin evlilik yaptığım...
hakaretlerinden biktigim şimdi 33 yaşında bir cocuğum ben onun yuzunden.

yanlış bir evliliğin icinde her gun ağlayan bir kız cocuğuyum, ben hic buyumedim.
aslında hic cocuk olamadım

ne zormuş boyle bir babanın kızı olmak.
Babasının sevmediği bir cocuk olmak.

şimdi anneme gidip anne ben geldim artık boşanmak istiyorum demek istiyorum ama o evde babam var, gidemiyorum

o yuzden okumak calışmak kendi evimi kurmak zorundayım, cok isterdim dağ gibi babam var demek ama ben diyemedim cok zoruma gidiyor cok
ağlıyorum şuan cok yalnız hissediyorum kendimi.


NOT. arkadaşlar bazı arkadaşlar benim babamın olmesi icin dua ettiğimi duşunmuş oyle bir şey yok.
sadece babası olmuşlere bile imrenecek kadar babasızlık cektim aslında babamın var olması benim icin artı değil eksi idi, cok eziyet etti.
bunu anlatmak istedim kimse babası veya annesi olsun diye dua etmez.
sadece babam olunce onun eziyetinden kurtulabileceğimi duşunuyordum.
ama şimdi kendi ayaklarımın uzerinde durup kendi evimi kurabilirim bu benim sorumluluğum artık bir yetişkinim bunu biliyorum.

Ve benim gibi babası olupta babasızlık ceken baba eziyeti goren ya da babası iyi olup da babasını hic tanımayan bu konuya yazan arkadaşlarım hepinizi sevgiyle kucaklıyorum cok uzgunum hepinizi anlıyorum derdimi paylaştığınız icin yanımda olduğunuz icin hepinize teşekkur ederim.