Gunaydın arkadaslar. Eski konulardan bildiğiniz uzere boşanıyorum. Bugun iki aile buyukleri birleşip, konuşacak. Noktayı koyacaklar. İcimde tuhaf Bir kırgınlık var. Boşanmayı istiyor muyum evet istiyorum. Ama cok kırgınım. Severek evlenmiştik. Ne hevesle. İlk başlarda etrafımda dort donen Bir adam vardı. Sonra bahis oynamaya başladı. Sonra cezaevine girdi. Ac kaldım yawrumla. Elektriksiz kaldım. Tupsuz kaldım. Yine de kimseye el acmadım.
Başıma onca olay geldi ama gitmedim bişey olmaz duzelir dedim. Ailesinden beni uzak tutar cıkınca onemli olan o dedim. Olmadı. Gencliğim gitti ama olmadı. Verdiğim fedakarlıklara değmedi. Ustune ustun oda beni istemiyor. Ailesinin yaptıgı herşeyi bilmesine rağmen. Sırf onlarla goruşmek istemiyorum diye oda beni istemiyor. Sanırım bir evlilik ne kadar kotu olursa olsun bitince insands garip bir kırgınlık oluyor. İlk gunlerdeki gibi guclu hissetmiyorum kendimi. Şansıma kızıyorum, kaderime kızıyorum, aptallığıma kızıyorum. Herşeye kızıyorum. Keşke boyle olmasaydı. Keşke hic evlenmeseydim. Dualarınızı bekliyorum. 27 yasındayım bir kere icim rahat etmedi. Bir kere gulmedim. Belki de sorun bendedir. Lutfen bana dua edin. Bari cocuğumla bundan sonra huzurlu sorunsuz bir hayat yaşayayım.