Merhabalar. Bu platform iyiki var.
3ay once sevgilimden ayrıldım konumda vardı burda zaten.

Ben bu kişiyi hala unutamıyorum surekli aklım onda ve ağlıyorum. Arkadaşlarıma derdimi actığımda bana dedikleri tek şey “amaaan cocuk tipsizdi şu tipsiz icin mi ağlıyorsun “ mesele tip değilki. Ben onu sevdim kimse anlamıyor. Ona cok emek verdim ve bugun ornek veriyorum direksiyon sınavından kaldım ve ağlaya ağlaya eve gittim sorun direksiyon sınavından kalmam değildi her sorunumda, her duştuğumde ona sarılmaya alışmışım onla dertleşmeye Yokluğunu cok hissediyorum dayanamıyorum. Ailesi istemiyor diye ayrılmıştı benden, burda bikac kişi başkasını mı buldu diye yazdı uzunca sure takip ettim fake hesaptan vs. Kimse yok gibi duruyor gercekten ailesi icin ve İstanbul da yaşamak istemediği icin ayrılmış. Burdaki işinden istifa etmiş, ama en son bi fotoğraf attı ve istanbulda arkadaşlarıyla cafede. Tahminim eşyalaeını felan almaya geldi. Ama yani sindiremiyorum onun mutlu olması icime oturuyor, iyi değilim her an aklımda. Okadar ağır şeyler yaşattı bana ama sevgimden gram eksilmedi. Cok kotuyum, namaz kılarak ayakta kalmaya calışıyorum sadece oyle ferahlıyorum biraz sonra yine aynı. Zaten istanbulda oldugunu gorunce dun sabaha kadar uyuyamadım ağlamaktan. Ben onu cok ozlediğimi hissederken o kafasında bitirmiş, ozlemiyor istemiyor. Yani gercekten ilk defs boyle bir aşk acısı cekiyorum. Cok kotuyum, cok sevdim ben onu hala seviyorum başka kimseyle goruşmek istemiyorum, dış gorunuş olarak genelde etrafımdakiler cok beğenir beni. Onunla sevgili oldugumda herkes tepki vermişti tipsiz diye bense hep ama kalbi guzel diyodum yanılmısım. Beni okadar caresiz bıraktıki. Bilmiyorum unutamıyorum boyle olan varmıydı benim gibi.. İcim ne zaman soğur bilmiyorum hic bitmicekmiş gibi.. yokluğuna alışamıyorum gunluk hayatta ufak bi olumsuz bişeyde hep sitem ediyorum beni bu sorunlarla tek bıraktın diye. Biz onunla iyi anlaşıyorduk ne oldudu buralara geldik neden bukadar annesinin etkisinde kaldı bilmiyorum ama canım cok yanıyor. Artık ağlayıp ağlayıp rahatlamayı kendime alışkanlık edindim. Ayrıldıgımızdan beri gercekten ağlamadıgım gun yok, bişey diyin lutfen aranızda boyle birini cok zor unutan oldumu