Artık her şeyden umudumu kestim.Hayat gayelerimin teker teker gozumun onunde soldu gitti ışığı.
Hayal kurabilmek,bir hayal icin heyecanlanmak benim icin imkansız oldu.
Yaşam enerjim bitti kızlar tukendim ben. Bir şeyler icin cabalamak istemiyorum artık gucum takatim bitti.

Sacmasapan hayatımda guc bela bitirdiğim bir okuldan başka bir şeyim yok. Onda da iş yok bulamıyorum.Evde oturuyorum.

Dolayısıyla ne param var ne gezecek kafa dağıtacak halim.24 yaşında hala ele bakım yaşıyorum. Gideyim dedim başka bir yerde calışayım market vs.virus laneti cıktı ailem korkuyor izin vermiyor. Evde dura dura tartışıyorum surekli aram onlarla da bozuk.

Sevgili olayları bana en uzak konu. Bu yonden de
yuzum gulmuyor.Hic sevgilim olmadı. Ne kadar sağlıksız bir durum değil mi ?
tum hatayı kusuru kendimde arıyorum diyorum ki demek ki bende noksan bir şeyler var demek ki ben sevilmeye layık değilim..

Bir tane arkadaşım vardı akraba vasıtasıyla almanyaya gitti benle aynı yaşta mesleğimiz aynı orada calışıyor başladı bile parasını kazanmaya. Hayalimi yaşıyor. Evet onu kıskanıyorum. Ama şansını kıskanıyorum. Onu seven bir sevgilisi harika imkanları var. Daha da cok olsun ama neden bana da şans hicbir yerden gulmuyor diye uzuluyorum.. Surekli bana yaşadığı şeyleri anlatıyor psikolojim iyice bozuldu fotoğraf falan atıyor.. Engellemek istiyorum artık inanın cok kotu hissettiriyor bana.

Hayatım durdu. İlerlemiyor. Diyenleriniz olacaktır daha cok gencsin hallolur ama benim icim oldu. Her iki gunde bir intihar etmek geciyor aklımdan. İnancım bitti benim. Olmuşum de gommeyi unutmuşlar gibi bir haldeyim. Tek duam uzun bir hayatımın olmaması artık. Yaşamak bana ağır geliyor. Ne ailemle aram iyi ne bir işim param var ne beni seven biri sevgime karşılık bulduğum biri hicbiri hicbir şey yok.
Sağlık ? Şukredemiyorum elim ayağım tutuyor falan diye artık. Başkalarına yağan guzellikleri gordukce bu derece şukursuz oldum. Umarım herles cok guzel hayatlar yaşamaya devam eder ama biri beni de duysun gorsun artık. Kafamdaki intihar duşuncelerine yenik duşmekten korkuyorum ben artık kendimden korkuyorum.

Caresiz kaldım. Yaşamaktan da bıktım bilmiyorum ne olacak..

Benim gibi olup kurtulup bir oneri verecek var mı ?
Prozac kullandım pek işe yaramadı. Ne yapsam nasıl yoluna koysam hayatımı? Cıkabilecek miyim bu cukurdan ?