Bazen diyorumki acaba hatta bendemi benmi tuafim ailem dahil kimseyle anlasamiyorum sevilmiyorum diye dusunuyorum anne sevgisi nedirki hep hor goruldum hep ezildim. dusunsenize acikinca baba acim demeye cekinen bi cocukdan bahsediyorum tabi simdi buyudum kendim anne oldum ama o eziklik halen var. Kendime guvenim sifir sanki hep bi hatta yapcakmisimda bana gulcekler dalga gececekler vs hissediyorum. abilerim hep daha cok sevilirdi ben kizim diye annem sevmezdi hatta sevmiyor beni. Birgun kizim bunu sever yapayim yok bunu alayim yok hep abilerime. onlara maddi manevi destek (ailemin durumu baya iyi) abilerim lux yasar bizde normal memur hayatti yasiyoruz. Sacimi oksayan yoktu hic, beslenme cantamda yoktu sabah uyandiran okula goturende kahvalti yapdiranda yoktu. Banyo yapdiran bile yoktu yani 7-10 gunde bir yikardi beni artik kokardim kesin. Veli toplantisi vs hic birine gidilmiyordu. Aksama kadar disarda gezerdim arayip kizim nerdesin diyende yoktu. Kisin ceketsiz ciksam kimsenin umrunda degildi atki bere bot bunlar yabanci seyler benim icin. Bilemiyorum bendemi sorun var onlardami... birgun takdir edilmedim, abilerimin ne yuvasi ne meselegi nede isi var bende hepsi var ama birgun seninle gurur duyuyoruz diyen olmadi. kendimi cok yanliz ve kotu hissediyorum, abilerimde birgun arayip hatrimi sormaz annemgilde dek gelirsek normal konusuruz ama oyle bi kardeslik bagimiz yok. Fazlamiyim ben acaba bu dunyaya ailesinin bile sevmedigi birisi yani ne olabilirki. Hep gormemezlikden geldim ama artik doldum. Fark ettimki beni artik ailedende saymiyorlar yanimda bisey konusulmiyor abilerim hakkina bisey anlatilmiyor bana. bir sorun vs oluyorsa benim haberim olmuyor hic hatta bilerekde gizliyorlar...

Kusura bakmayin cok doluyum icimi dokmek istedim aglarken yazdim bide turkcem fazla iyi degil hattam varsa affedersiniz.