Hayatım boyunca hep başkalarının mutluluğuna sevinen hatta onların mutluluklarına onlardan daha cok mutlu olan biriydim kıskanclığın ne olduğunu bile bilmezdim ve bu cok uzunca bir zamanda boyle gitti

Yaşıtlarımın cok mutlu aile hayatları oldu maddi anlamda cok zengin olmasalarda ihtiyaclarının hemen hemen eksiksiz gorulmesi benim lise hayatımı bile ailevi nedenlerden zar zor bitirip universiteyi kazanmama rağmen gidemeyesim ama arkadaslarimin iki yıllık bi bolume yakım bir ile bile sulale ile kayida gitmeleri yada aof ye kayida bile baba abi esliginde gitmeleri zar zor iş sahibi olmak hayata insan icin e gec karışmam ama ben ise başladığım yıllarda kac yas kucuğum insanlarin mesleki profosyonellige sahip olmaları daha bi dolu sey kıskandirmadi beni.
Hatırlamıyorum belki imrenmisimdir ama kimse icin keske onun olacağına benim olsaydı gibi bir kıskanclığa girmedim

Ama gel zaman git zaman buyudukce aslında hicbirşeye sahip olamadığını gormek boğazımda yutkunamami zorlayan yumruklar oturttu icime okuz degil fil oturdu hep hayatım duzelir duzelecek diye beklerken 1 adim ileri giderken 10 adım geriye savruldum.
Kendime ait hicbirşeye sahip olamadığımı farkettim en acıtanıda yaşım geciyor ama bir yuva sahibi olamayışım hatta yuvayı evliligi gectim ben hic begenilen ilgilenilen biri bile olmadim ki simdiye kadar hic iliskim olmadı yasitim dengim insanların degilde niyeyse evli barkli erkeklerin ilgilendigi biri oldum.

Belki evli erkeklerin ilgisinden hoşlandığını duşunup taşlamaya hazır olanlar varsa soyleyeyim bırakın bundan hoslanmayi insanın onurunu incitmekten başka bisey olmuyor kendini dahada kucuk dahada aşağılanmış hissettiriyor maalesef.
Gittiğim arkadas ortamlarında en yakınlarımın bile olduğu yerde muhabbet edecek birseyim olmuyor cunku konular koca ev evlilik yada erkek arkadaş uzerine oluyor.

Hepsi bi tarafa kac yas kucugum insanlar artik evleniyor ama benim hayatımın yanından yoresinden gecen kimse yok boylede devam edeceğinin farkındayım.
Eskiden cok inanclı bir insanken simdi isyanlara duşmeye başladım Allah acaba beni hic sevmiyor mu diye bazılarına guzellik is kariyer aile yuva cocuk maddiyat hepsi verilirken benimbunlardan hicbirine sahip olamayisim canımı acıtıyor.

Cevremdekilere bakıyorum insanlar secenekler arasında kararsizlik yasarken ben begenilme hissini bile yasayamadan yaslaniyorum.Zaten artik evlenemeyecegimin farkindayim ama insan sevme sevilme cinsellik gibi duygusal şeyleri yaşamadan oleceği icin uzuluyor.En buyuk şukur nedenim bazı hemcinslerim gibi annelik aşkıyla yanıp tutuşmuyorum oda olsa hayat iyice cekilmez olurdu

Bi arkadaşım var bakıyorum uniden mezun olup geldiğinin 4. Yılında 4 kişiyle cıktı 2si ciddi ilişkiydi tanışmak goruşmek isteyenler saymiyorum bile

Boyle boyle cevremdeki herkes mutlu herşeyleri mukemmel bi ben kotu yasıyormuşum gibi herkesin tavuğu gozume kaz gorunmeye başladı bunu artik kıskanclık emmarisibolarak gormeye basladim

uzulerek soyluyorum sanki artık kıskanclık hissiyle tanışmaya başlıyorum bu duygu yureğime karakterime yerleşecek diye korkuyorum.

Ben yapayalnız sevilme duygusunu hissetmeden olmek istemiyorum ama bununda boyle olacağını bilmek canımı yakiyor
Karışık oldu ama oyle duygisal moddaydim ki bi ic dokus olarak paylasmak istedim