Kısa tutup yazmaya calışacağım zira cok yoruldum herşeyden.

Baba tarafımdakilerle hicbir zaman anlaşamadık , ozellikle halam ve babannem ile.
Cocukluktan beri onların bitmek bilmeyen kavgalarından arsa meselelerinden ac gozluklerini gorerek buyudum.

Babannem erkek cocuklarını hic sevmeyen daima tek kızına halama duşkun bir kadın. Bu yuzden ne babama ne amcama yardım etmiştir maddi konuda, daima halama yardım ederek araba ve ev sahibi yapmıştır.

Zihinsel engelli amcam ile babannemin bakımını babam ve annem yapar ama hala kızını el ustunde tutar kızı aşırı kıskanctır ve bizim bir evde yaşamamızı istemiyor , arazimizin olmasınıda istemiyor, bizim uzerimizde ne varsa kendisine istiyor daima duşman kesildi bize karşı. Zaten birsuru mahkemelik oldu hal mahkemeleri var anneme ve bizimle oturan teyzeme surekli bir saldırı hakaret hali babam ve amcam hic karışmıyor o yuzden halam annemleri korumasız gorduğu icin surekli saldırıyordu.

Bizim fındık tarlamızda arazimiz ve birde yaşadığımız 3 katlı binamız var ama tapuları babannemde olduğu icin sorun oluyor. Kısaca satılırsa bize duşen ev ve fındık arazisi de satılır.

Ve bugunlerde halamla konuşup arazisini satmaya karar verdiğini oğrendik. Uzuldum buradan taşınmak bilmiyorum hazır değilim herşeyimiz burada ama bi yandanda artık babannemi gormek istemiyorum cunku bu kadar değer bilmeyen insanlarla birlikte olmak cidden yorucu. Babanneme kızı bakmaz ayda yılda sadece parasını istemek icin gelir kocasıyla ama bunu bile bile kızım bakar bana herşeyimi ona vereceğim diye satmayı duşunuyor ama babannemi biz duşunmeyeceğiz artık madem kızı cok değerli alır yanına bakar tabi ben uzulursem engelli olan amcama uzulurum cunku babannem cocuğunu onemseyen bakan biri değil halamda bakmayacağına gore muhtemelen bir bakım evine verirler.

Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum cok yorgunum duşunmekten yoruldum herşeyi , babamın aklındaki şeyide kestiremiyorum hicbirşey anlatmıyor buda cok yoruyor hic ağırlığını koyamadı bu zaman kadar hicbirşeyde. Sanki herşey bitiyormuş gibi hissediyorum.