Merhaba arkadaşlar dert değil sadece doluyum ve sizlerden bir yorum iyi gelir diye duşundum herzaman iyi geldi bugune kadar, insanlar tarafından cok hayal kırıklığına uğramış ve uzulmuş biri olarak kimseye cok değer vermemeyi, koşeme cekilmeyi ve kendimce duvarlarımla guclu olmayı ogrenmiştim ama son zamanlarda kafama cok takıyorum herşeyi.

Kimsenin beni anladığını duşunmuyorum annem ve eşim bile ki cevremle paylaşmam hic bir durumumu zaten. Ben karşımdaki duşunerek konuşan biriyim ağzımdan cıkan kelimeler karşımdakini bir şekilde uzer mi bilir ona gore konuşurum ama beni kimse duşunmuyor.

Annemle iletişimim git gide kotuleşiyor ondan beklediğim desteği, sıcak bir anne kız konuşmasını asla yaşayamıyorum, duşuncesiz ve bencil ama bende yorgunum psikolojik olarak annemin beni anlamasına ve desteğine ihtiyacım var bir tek annemden medet ummuşum paylaşıyorum derdimi o ama bile ama bilmeye hep benim moralimi dahada bozuyor.

Eşimin sadece pazarı var onuda aylardır değerlendiremiyoruz bir sorun bir iş veya yardım edilmesi gereken bir yakınınız oluyor, borclarımız var, cok calışıyor yorgun onu doğru duzgun goremiyorum bile. Anneme ve eşime ihtiyacım var sadece başka kimseye değil ama onlarda beni anlamıyor cok yalnızım. Bir aydır bu ruh halindeyim onceleri cıkmak icin cok denedim hobi vs ama artık vazgectim hicbirşey iyi hissettirmiyor. Bugunde boyle gecti ama yarın guzel olacak derdim hep ama ama artık tamamen o duruma geldim yarin icinde iyi hissedemiyorum.

Sizinle paylaşmak istedim, beni burada anlayan birileri olacağını bildiğim icin paylaşmak istedim sadece.